After Ever Happy - Greek Translation

Κεφάλαιο 6

Δέκα χρόνια μετά από αυτό

Harry's POV

«Σοβαρά, μπαμπά;» Η Έμερι με κοίταξε άγρια από την απέναντι πλευρά του πάγκου της κουζίνας. Χτύπησε με τα βαμμένα της νύχια τον γρανίτη και στριφογύρισε τα μάτια της, ακριβώς σαν τη μητέρα της.

«Ναι, σοβαρά, σου το είπα –είσαι πολύ μικρή για να πηγαίνεις σε τέτοια.» Πείραξα τον επίδεσμο στο χέρι μου. Είχα μόλις δώσει λίγη ζωντάνια σε κάποια από τα τατουάζ μου χθες βράδυ.Θα έμενες έκπληκτος από το πόσο είχαν ξεθωριάσει κάποια από αυτά με τα χρόνια.

«Είμαι δεκαεπτά. Είναι εκδρομή αποφοίτησης. Ο θείος Λίαμ άφησε την Άντι να πάει πέρυσι!» η όμορφη μου κόρη δήλωσε φωναχτά. Τα ξανθιά της μαλλιά ήταν ίσια, και κρέμονταν στους ώμους της. Τα τίναζε καθώς μιλούσε, και τα πράσινα της μάτια ήταν δραματικά άγρια καθώς συνέχιζε τη δήλωσή της σχετικά με το ότι είμαι ο χειρότερος πατέρας μπλα, μπλα, μπλα.

«Αυτό είναι τόσο άδικο, έχω σε όλα άριστα, και εσύ είπ-.»

«Αρκετά, γλυκιά μου.» Έσυρα το πρωινό της απέναντι στον πάγκο, και αυτή κοιτούσε επίμονα τα αυγά της λες και ήταν και αυτά τόσο εμπλεκόμενα στο να της καταστρέψουν τη ζωή όσο εγώ. 

«Συγνώμη, αλλά δεν θα πας. Εκτός κι αν θες να ξανασκεφτείς το ότι δεν με αφήνεις να σε συνοδεύσω.»

«Όχι. Με τίποτα.» Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της με πείσμα. «Δεν πρόκειται.»

«Τότε ούτε και αυτή η εκδρομή πρόκειται να γίνει για εσένα.»

Βγήκε βιαστική στο διάδρομο, και μέσα σε δευτερόλεπτα η Τέσσα προχωρούσε προς το μέρος μου, η Έμερι ακριβώς πίσω της.

Να πάρει.

«Χάρρυ, το έχουμε ήδη συζητήσει αυτό. Θα πάει σε αυτήν την εκδρομή. Έχουμε ήδη πληρώσει.» Η Τέσσα μου υπενθύμισε μπροστά από την Έμερι. 

Το ήξερα πως αυτός ήταν ο τρόπος της να μου δείξει ποιος κάνει κουμάντο εδώ πέρα. Είχαμε έναν κανόνα, μονάχα έναν κανόνα στο σπίτι μας. Όχι τσακωμοί μπροστά στα παιδιά μας. Τα δικά μου παιδιά δεν θα με άκουγαν ποτέ να υψώνω τη φωνή μου στη μαμά τους. Ποτέ.

Αυτό δεν σημαίνει πως η Τέσσα δεν συνέχιζε να με τρελαίνει. Ήταν πεισματάρα και θρασύς, δύο λατρευτά χαρακτηριστικά που γίνονταν απλά πιο έντονα με τα χρόνια. 

Ο Όντεν μπήκε στο δωμάτιο με μια σχολική τσάντα στους ώμους και ακουστικά στα αυτιά. Ήταν εθισμένος με τη μουσική και τις τέχνες, και το λάτρευα αυτό.

«Να το, το αγαπημένο μου παιδί.» Είπα. Η Τέσσα και η Έμερι ρούφηξαν με δύναμη τη μύτη τους και με κοίταξαν άγρια. Εγώ γέλασα, και ο Όντεν έγνεψε, το συνηθισμένο εφηβικό "γεια". Τι μπορώ να πω; Ο σαρκασμός του είναι υψηλός για την ηλικία του, όπως ακριβώς ήταν και ο δικός μου.

Ο Όντεν φίλησε τη μαμά του στο μάγουλο και άρπαξε ένα μήλο από τον πάγκο. Η Τέσσα χαμογέλασε, τα μάτια της ηρέμησαν. Ο Όντεν ήταν στοργικός, όταν η Έμερι είχε όλο το θράσος. Αυτός ήταν υπομονετικός και μιλούσε ήρεμα, την ίδια στιγμή που η Έμερι ήταν ισχυρογνώμων και ξεροκέφαλη. Κανένας δεν ήταν καλύτερος από τον άλλον, ήταν απλά διαφορετικοί με τον καλύτερο τρόπο. Παραδόξως, οι δυο τους τα πήγαιναν πολύ καλά. Η Έμερι περνούσε πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της κάνοντας παρέα με τον αδερφό της, πηγαίνοντας τον στις πρόβες της μπάντας και στις διαλέξεις τέχνης του.

«Κανονίστηκε τότε. Θα περάσω τόσο ωραία σε αυτή την εκδρομή!»Η Έμερι χτύπησε τα χέρια της και βγήκε φουριόζα από την εξώπορτα. Ο Όντεν μας αποχαιρέτησε και ακολούθησε την αδερφή του έξω από την μπροστινή πόρτα για το σχολείο.

«Πως γίναμε γονείς δύο τέτοιων παιδιών;» Η Τέσσα με ρώτησε καθώς κουνούσε το κεφάλι της.

«Δεν έχω καμία ιδέα.» Γέλασα και άνοιξα τα χέρια μου γι αυτή. «Έλα εδώ.» Το όμορφο μου κορίτσι προχώρησε προς το μέρος μου και έγειρε στα χέρια μου.

«Ήταν μακρύς ο δρόμος.» Αναστέναξε, και εγώ έφερα τα χέρια μου στους ώμους της και τους έτριψα.

Αυτή βυθίστηκε πάνω μου, ηρεμώντας αμέσως. Γύρισε προς τα εμένα, τα μπλε-γκρι μάτια της κρατούσαν τόσο αγάπη για εμένα ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά από όλα, τα καταφέραμε. Από ότι υλικό και αν είναι φτιαγμένες οι ψυχές μας, είναι το ίδιο.

Whatever the hell our souls are made of, they are the same.

_________________________________

Ναι αυτό ήταν το τέλος. Όχι δεν κλαίω. 
Αχ πολύ γρήγορα πέρασε ο καιρός η αλήθεια είναι. Σαν χθες μου φαίνεται όταν δημοσίευσα το πρώτο κεφάλαιο του After. Η δουλειά μου τελείωσε εδώ υποθέτω.

Δεν έχω ιδέα αν και πότε θα δημοσιεύσω το Before. Όσο και αν δεν το πιστεύετε είμαι πνιγμένη με κάτι υποχρεώσεις. Ξεκίνησα και δουλειά οπότε θέλω ένα break από τις μεταφράσεις. Να απολαύσω και εγώ το καλοκαίρι μου. 

Απολαύστε και εσείς το δικό σας. Να είστε όλοι καλά και όποιον στόχο βάζετε να τον πετυχένεται. Σας ευχαριστώ όλους εσάς που διαβάσατε τις μεταφράσεις μου και ακόμα περισσότερο ευχαριστώ εσάς που σχολιάζατε και ψηφίζατε. Ίσως τα ξαναπούμε κάποτε...