Vardır Bir Hayır (Tamamlandı)

10. Bölüm

Bölüm ithafı yusmus32ayaz 'a ✨

/////////

Uzandığım yatakta bir o tarafa bir bu tarafa döne döne yorulmuştum. Bir an zihnimim bana oyun oynadığını düşündüm. Lakin bu saçma fikirden hemen vazgeçtim. Olabilitesi olmayacak bir şey. Şuan yaşadığım şeylerin hiç bir mantıksal açıklaması yok!

Annem gelen kişinin Yasin olduğunu söyledi, Harun da hakeza öyle söyledi. Peki bu banyodan çıkıp tekrar giren kişi nereden çıktı, bizim evde ne işi var.
Ahh Rabbim eve gelen tek bir misafir vardı demekki biz odadayken gelmiş olmalı diğer misafir. Ama neden gelmiş ki nerden tanıyordu Harun'u, Gerçi gözlükleri olmadığı için farklı biri zannetsem de daha sonra sesinden Faruk Hoca olduğunu anladım!!

Elimin aynasını alnıma çarpıp kendi kendime konuşmaya başladım. birde adam beni gördü yaa hemde peçesiz. Hadi ben içerden çıkan kişinin şaşkınlığı ile SubhanAllah demiştim. Peki Faruk Hoca neyin şaşkınlığını yaşadı da tekrar etti.
Aff Rabbim Aff bu kulunu affet hissettiğim şeyler çok garip, hislerim nefesimi kesip boğazımı düğümlüyor. Vicdan azabı uykularımı kaçırdı. Merakım ise hat safhada. Şu gece bitsin bir an önce Rabbim.

"Abla noldu sana ya, yüzün kireç gibi olmuş. İçeride bir anda daldın birşeyde söylemiyorsun?" Betül üst ranzadan sesleniyordu kendini aşşağıya şarkıtmış bir halde. Kendimi toparlayıp boğazımı temizledim sesime ciddi bir ton katıp konuşmaya başladım.

"Eve gelen misafire yakalandım." dedim "Allah beni affetsin." üzgün bir ses ile çıkmıştı agzımdan.

"Nee Yasin abiye mi yakalandın, nasıl peki?" meraklı komşular gibi sorduğu soruya cevap verdim.

"Yok ona değil. Başka biri daha varmış evde neden kimse haber vermedi ki, evde birinin daha olduğunu bilseydim daha dikkatli olurdum, ve kimseye yakalanmazdım." dedim sinir ile.

"Abla annem sadece Yasin abinin olduğunu söyledi ama, emin misin başka birinin daha olduğuna?" düşünceli bir halde söylediği şeye sinirlendim çünkü biliyorum o kişi bizim Hocamız vede Meryemin gönlünde olan kişi.

"Eminim ya çünkü yakalandığım kişi bizim yeni hocamız, Faruk Hoca. Anlamadığım şey burada ne işi var.? Allahtan ki hemen kafasını çevirip tekrar banyoya girdi. "
Dedim Betüle bakarak.

"Anladım. Bişey olmaz abla yaa bak hemen içeri girmiş adam maşaAllah. Kasma kendini bu kadar." normal birşey gibi söyledi cümlesini.

Betüle hiç cevap vermeden arkamı döndüm. Yaşadığım olayın şokunu atlamak için zikir çekmeye başladım. Mahremim olmayan birinin yüzümü görmesi demek bir hafta kendime gelemeyeceğim demek.

Yatakta daha fazla duramayıp kalktım yerimden, vakit epey ilermişti ama sanırım misafirler hala buradalardı annem ortalığı toplamaya çagırmadığına göre. Işık açık oldugu halde uyuyan Betüle baktım gözlerini kasarak uyumuş ışıktan rahatsız olduğu belli, lambayı kapatıp, kapıyı hafifçe açtım koridordan kafamı uzatıp etrafı kontrol ettim.
Evet şuan kimse ortalıkta yok çok dikkatli olmalıyım birdaha kimseye yakalanmak istemem deyip parmak uçlarımla yürümeye başladım duvar dibinden ilerlerken, bi anda salonun kapı kulpu yavaş yavaş inmeye başladı, hemen koridorun ışıgını söndürüp annemlerin odasının kapısına sindim bir kedi gibi. Salon kapısı açılıp içeriden annem çıkınca bir oh çektim. Ama bir dakika annem neden hala içeride tamam Yasini tanıyor olabilir ama içeride yabancı biri daha var ve annem bu vakte kadar onlarla mı oturdu yani. Annem salondan çıkınca arkasından kapıyı kapatmadı demekki tekrar içeri girecek, sindiğim kapı önünden kafamı çok hafif yana doğru eğdim, açık kalan kapıdan içeriyi görebiliyordum, sırtı dönük biri vardı acaba Yasin mi yoksa Faruk Hoca mı diye merak ettim, ahh Faruk hocanın kıyafetine dikkat etseydim eğer şuan oturanın kim olduğunu anlardım. Kendi kendime konuşmaya devam ettim, kendine gel Nesibe elin adamına gizli gizli bakmakta nedir ya, diye kendimi azarladım. Bacaklarım karıncalaşmaya başlamıştı, annemde bir gitti gelmek bilmedi içeri girsede bende kalksam burdan diye geçirdim içinden. Sonra olduğum durumda kendimi bir an polisiye  filminde hissettim suçlu gibi gizleniyorum kimse görmesin diye uğraşıyorum, sahi ne yapıyorum ben ya nereye gidecektimde buraya geldim, derken annem elinde çaydanlık ile salona tekrar girdi ve kapattı kapıyı. Yerimden kalktım sessizce mutfağa gittim. Bir bardak su içip oturdum masaya. Oturdum ama ne yapacagım ki ben şimdi derken tezgahın kenarında duran telefonum bana el sallıyordu, görünce ne kadar sevindim anlatamam. Hemen aldım elime. Mesajlar gelmişti şaşırdım mı hayır neden şaşırmayın ki ben alıştım.
Mesajları açacağım sırada WhatsApptan gelen mesaja baktım en ilk. Gruplardan birsürü mesaj hiç birini açmadan Meryemin attıgı mesajı açtım.