Sometimes I feel like giving up

°°Anger doesn't solve anything. It builds nothing but it can destroy everything°

Τα γερά χέρια της με τραβανε με δύναμη μέσα στο αποδυτήρια. Χτυπιέμαι για να με αφήσει. Γαμώτο γιατί ειναι τόσο ξεροκεφαλη? Όλα τα κορίτσια που είναι μέσα και αλλάζουν μας κοιτάνε σαν να είμαστε εξωγήινοι. Αγριοκοιταζω την Ρέιν. Και τινάζω τα χέρια μου μου με αποτέλεσμα να μην με κρατάει πια.

"Ρέιν άκουσε με λίγο. Δεν θα το κάνω, εντάξει? Είμαι χαλιά και ευτυχώς έχω αυτογνωσία. Επίσης είμαι το πιο άχρηστο πράγμα που θα μπορούσε να βάλει καποια στις μαζορέτες." Σχεδόν της φωνάζω από τα νεύρα που μου προκάλεσε. Κάνω να φύγω αλλά με πιάνει ξανά τον καρπό και με κολλάει πάνω στα σιδερένια ντουλαπάκια πιάνοντας τον γιακά της μπλουζας μου.

Οι κόρες των ματιών της έχουν διασταλθεί παίρνοντας ένα απότομο σκούρο χρώμα. Η ανάσα της χτυπάει πάνω στο πρόσωπο μου επικίνδυνα γρήγορα και μια φλέβα πάνω στο μέτωπο της έχει κάνει την εμφάνιση της.

"Κοίτα με λίγο." Δείχνει τα μάτια της "Μην τολμήσεις και ξαναπείς τον εαυτό σου άχρηστο γιατί θα τα κάνω πουτάνα όλα εδώ μέσα με κατάλαβες? Επειδή εσύ έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν σημαίνει πως θα μας τρελάνεις. Κάνω 9 χρόνια ενόργανη και εσύ που δεν πήγες ούτε έναν κάνεις τις ασκήσεις καλύτερα από εμένα." Φωνάζει σε υπερβολικό βαθμό ενώ αρχίζει και φαίνεται το έντονο κόκκινο που έχει κυριαρχήσει στο πρόσωπο της- που να πούμε την αλήθεια φαίνεται τελείως αθώο και πραγματικά δεν θα την περνούσε κάποιος που την έβλεπε στο δρόμο για μια από τις καλύτερες πληρωμένες δολοφόνους της Καλιφόρνιας.

Για αυτό φίλε μου μην κρίνεις κάποιον μόνο από την εμφάνιση, σε ξεγελάει.

Χαλαρώνει την λαβή της αφήνοντας με περιθώριο να εισπνευσω λίγο οξυγόνο. Βαράει το χέρι της στο ντουλαπάκι"Γαμώτο." Τινάζει την χτυπημένη έκταση που τρέχει ελαφρά αίμα.

Είναι αυτό που με κάποιους ανθρώπους μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε , ακόμα και στο πιο όμορφο μέρος να πάμε δεν γίνεται να μην μας λείψουν. Όλα μας τραβάνε σε αυτούς,στις αγκαλιές τους.Να τους λέμε όλα όσα νιώθουμε, να βγάλουμε τα εσώψυχα μας και έπειτα να γελάμε με όλη μας την καρδιά από τις ανοησίες που θα πετάμε. Είναι αυτό που κλαίμε και γελάμε μαζί,δεν ξέρω άμα με καταλαβαίνετε. Να κρατάμε ο ένας τον άλλον στις δυσκολίες. Να είμαστε μαζί και ακόμα κι αν βριζόμαστε, μαλώνουμε,πλακωνομαστε τα βρίσκουμε στην στιγμή.

Αυτή είναι η περίπτωση μου με την Ρέιν.

"Ηρέμησε...Βαθιές ανάσες." Την αγκαλιάζω στοργικά για να ηρεμήσει. Δεν μπορεί να ελέγξει τον θυμό της-για να πούμε την αλήθεια ούτε εγώ- ομως ξέρω πως να την κάνω να ηρεμήσει. Ξέρω όλα τα κουμπιά της.