"Μπαμπά?"
Κρύος ιδρώτας αρχίζει να γεμίζει απειλητικά το μέτωπο μου. Το βλέμμα του σοβαρό με κοιτάει με μια δόση λύπης έτοιμος να μου επιβληθεί για χιλιοστή φορά σε αυτά τα 17 χρόνια της ζωής μου. Η ζαλάδα γίνεται όλο και πιο εντονότερη και ο λαιμός μου έχει ξεραθεί επιζητώντας έστω και μια σταλιά νερό.
Αυτή η κολόνια του είναι ίδια εδώ και τόσα χρόνια.
Σηκώνομαι με δυσκολία και τον κοιτάω στα μάτια. Οι παλμοί τις καρδιάς μου έχουν ξεπεράσει το όριο. Το βλέμμα μου κατευθύνεται στη Μακένα κάνοντας της νόημα να βγουν έξω για να έχω μια στιγμή οικογενειακής επανένωσης.
"Έλα Τόνυ πάμε να περιμένουμε έξω." Τον σπρώχνει ελαφρα για να κουνηθεί. Η μυώδης κορμοστασιά του μένει στάσιμη στην θέση της. Η πλάτη του βρίσκει έναν τοίχο για να στηριχθεί και τα χέρια του σταυρώνονται κάτω από το στήθος του.
Ο πατέρας μου έχει μείνει να παρατηρεί της κινήσεις μας σαν λαγωνικό που ψάχνει το θήραμα του.
Κλείνω τα μάτια μου βγάζοντας μια τρεμάμενη ανάσα προσπαθώντας να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου.
Έχουμε και λέμε:
•Ο μπαμπάς μου γύρισε πίσω στην Καλιφόρνια άρα οι στιγμές απόλυτης ελευθερίας θα αρχίσουν σιγά σιγά να εξαλείφονται.
•Ο Τόνυ Άντερσον- με λίγα λόγια ο άνθρωπος που αγαπάω περισσότερο από όλους στον κόσμο- επέστρεψε κι αυτός πίσω σπίτι του,επομένως, θα πρέπει να κρύψω βαθύτερα τα συναισθήματα μου για να μην καταλάβει τίποτα και να φέρομαι φυσιολογικά (όσο πιο φυσιολογικά μπορεί μια Μπλακ).
•Η Τρις Χαλ είπε μπροστά σε σχεδόν όλο το σχολείο ότι έχασα την παρθενιά μου επειδή με βίασαν ( να προσθέσω εδώ πως ήμασταν στο πάρτι που έκανε στο δικό της σπίτι, πως αυτή μας κλείδωσε και πως αυτή με έβαλε να πιω από ένα μιξ ποτών που έφτιαξε υποτίθεται το έφτιαξε ο δεύτερος καλύτερος μου φίλος, ο οποίος δεν ήξερε πως ήταν για εμένα κι για αυτό είχε ρίξει μεσα,με εντολή της Τρις, ένα χάπι το οποίο σε ακινητοποιηεί) και την έκανα μαύρη στο ξύλο.
•Τέλος, αυτή την στιγμή είμαι στο ιατρείο του σχολείου μαζί με τον μπαμπά μου-ο οποίος δεν είναι και το πιο άγιο άτομο, αλλά μπροστά στην μάνα μου μπορεί να πει κανείς πως δεν είναι τίποτα- , εναν Τόνυ που δεν έχει σκοπό να φύγει και μια Μακένα που το βλέπω ότι σε περίπου 10 δευτερόλεπτα θα πλακώσει το Τόνυ.
YOU ARE READING
Sometimes I feel like giving up
RomanceΗ ομορφιά της νύχτας, φωτισμένη με την φλόγα της φωτιάς, φαντάζει μαγευτική μέσα από την αγάπη του πλήθους που έχει έρθει εδώ για να παρακολουθήσει τους αγώνες που διοργανώνονται κάθε χρόνο από την FOACO. Αγώνες ελεύθερης πάλης, κόντρες αυτοκινήτων...