Ateş Krallığının altında yanıyordu tüm fenerler. Gücü, asaleti tüm çıplaklığıyla yarıyordu geceyi. Bizden güçlüsü yok, diye düşünüyordu tahtında oturan genç adam. Her zaman böyle düşünürdü. Toprak Krallığının, Su Krallığının ya da Hava Krallığının b...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Rose; Jennie ve Hoseok'un ısrarlarına rağmen akşam yemeğine inmemiş; gece yarısı oluncaya dek öylece yatakta uzanmış ve tavanı izlemişti. Uzun zamandır düşünmediğini, uzun zamandır hayatını tartmadığını fark etmişti ve o gece tek yaptığı buydu. Sonunda saat on ikiye vurduğunda zorla da olsa yerinden doğruldu. Üzerini değiştirmeli ve uyumalıydı. Kapı yavaşça aralandığında, genç kız ilk defa Yoongi'yi görmek istemediğini hissetti. Oysa, gece yatmadan önce ve sabah uyandıklarında yaptıkları o beş dakikalık sıradan konuşmalar oldukça hoşuna gitmeye başlamıştı. Hızlı adımlarla giyinme odasına gitmeye çalıştı ama yakalanmıştı.
"Rose," dedi Yoongi kapıyı kapatırken. "Akşam yemeğine neden gelmedin, hasta falan mısın?"
"Kendimi iyi hissetmiyorum," diye mırıldandı Rose.
Yoongi'nin umursamayarak yanından geçip gideceğini düşünmüştü ama Yoongi genç kızı şaşırtarak yanına gelmiş ve elini alnına yaslamıştı. "Ateşin de yok ki. Doktoru çağıralım en iyisi."
"Gerek yok." Rose, Yoongi'nin elini sertçe ittiğinde genç kral kaşlarını çatmıştı.
"Neler oluyor, ne bu sinir Rose?"
Gerçekten, söylemeyi düşünmüyordu. Sonsuza dek susabilirdi. Yoongi'nin kendisinin anlamasını bekleyebilirdi ama böyle bir şey olmayacağından, gerçekten de sonsuza dek susardı. Ama o an, sinir damarlarında gezinmeye başlamış sadece iki saniye içinde bulaşıcı bir virüs gibi tüm vücuduna dağılmış, kalbine bile ulaşmıştı.
"Miyeon ile sarıldığınızı gördüm."
Yoongi şaşkınlık içerisinde bir süre öylece bakmış sonra sahte bir şekilde öksürerek boğazını temizlemişti. "Buna mı sinirlendin yani? Bunda sinirlenecek bir şey yok ki. O benim çocukluk arkadaşım."
"Çocukluk arkadaşın mı?" Histerik bir şekilde güldü. "Yirmi yıldır görüşmediğin çocukluk arkadaşın sana aniden sarılıyor ve sen bunu garipsemiyorsun. Bu kadar aptal mısın gerçekten, Yoongi."
"Rose-"
"Hayır, dinle. Bu benim saçma sapan bir kıskançlık krizim değil. Bu kızda garip bir şeyler var. Jennie söylediğinde inanmak istemedim, önyargılı olmamak gerekir diye düşündüm. Ama ben de bir prensestim Yoongi. En yakın arkadaşlarım hep leydilerdi ve hiçbir leydi, abisi olsa bile herkesin görebileceği bir koridorda bir krala sarılmaz. Hele de bu kralın bir karısı varsa."
Yoongi omuzlarını düşürdü ve yatağa oturdu. Yalan söylemeyecekti, bu sarılma onun için de oldukça tuhaftı. "Ne demek istiyorsun?"
"Öyle olduğundan değil ama ya o kız bir Güç Alan olsaydı ve siz sarılırken bir anda kalbine dokunup senin yeteneğini çalsaydı. Ne yapabilirdin ki?"
