Sonra karardı etraf
Neredeyim dedim?
Kimse cevap vermedi
Hiç kimse...
Kimse tutmadı elimden
Hatta yol gösteren bile olmadı
Ne mi yaptım?
Öylece yürüdüm
Arkama bakmadan
Karanlığa kulak asmadan yürüdüm
Taş değil kayalar vardı önümde
Kocaman..
Aldırmadım sadece yürüdüm..
İşte böyle büyüdüm...
15.9.13
YOU ARE READING
ŞİİR ÇOCUKLUĞU
PoetryHala aynı gökyüzü altındayız, çok şükür. Aynı toprakta büyütüyoruz papatyaları, Sen daha çok Hindiba seviyordun gerçi, olsun. Onların suyunu da ben veriyordum senin yerine. Keşke diyorum, nefesi de beraber alabilseydik, Ah sevgili, bilmiyorsun ki; ...
