Pencerenin önündeki ekmek kırıntıları hala duruyor,
Kör kuşlar acıkmamış olsa gerek bugün.
Yoksa gittin diye yas mı tutuyor kanatları?
Ben mi? Yaşayıp gidiyorum işte.
Masamın üzeri dünden kalma, hala dağınık.
Oturup yazmaya üşendim bugün.
Belki yazamadım, umudumu da mi götürdün nedir?
Ben mi? Yaşayıp gidiyorum işte.
Duvardaki çentiklerin sayısı artmakta,
Sahi gidişinin kaçıncı günü bugün?
Durup da bir sayamadım ki korkumdan.
Ben mi? Öyle işte...
16.12.15
KAMU SEDANG MEMBACA
ŞİİR ÇOCUKLUĞU
PuisiHala aynı gökyüzü altındayız, çok şükür. Aynı toprakta büyütüyoruz papatyaları, Sen daha çok Hindiba seviyordun gerçi, olsun. Onların suyunu da ben veriyordum senin yerine. Keşke diyorum, nefesi de beraber alabilseydik, Ah sevgili, bilmiyorsun ki; ...
