İGAP İdeal Gelin Adayı Projesi (KİTAP OLDU)

2. Bölüm

        Aktarmalarla geçen uzun uçak yolculuğundan serseme dönmüş, elindeki bavulları sürüyerek yürüyen genç kız, bir yanı ne kadar mutlu olsa da çevresindeki İngilizce konuşan, ırk olarak farklı oldukları belli olan bu güruhun içinde korkmuş, ürkek adımlarla kendisini karşılayacağını söyleyen Lauren ve Jack’i aramaya başladı. “Allah’ım, sen yardım et rabbim… Ya onları bulamazsam, elin Amerika’ sında ne yaparım.” derken, “Asena Korkmaz” yazılı levhayı havada görüp, “Teşekkür ederim Allah’ım” diyerek hızlı adımlarla yanlarına yürüdü.

       Yorgunluğun üzerine paniğin de verdiği sersemlikle, “Ay çok şükür, sizi buldum. Çok bekletmedim inşallah, merhaba, ben Asena, tanıştığımıza çok memnun oldum.” diyerek karşısındaki anlamsız yüz ifadeleri takınmış çifte bakarken, Türkçe konuştuğunu anladı. “Salaksın kızım sen!...” diye gülerek aynı cümleleri ingilizce tekrarladı.

        Kırklıı yaşlarda görünen, iriyarı Amerikan güreşçilerine benzeyen hafif göbekli adamla, nispeten minyon yapılı, sarışın mavi gözlü karısını süzerken kadının, “Merhaba, ben Lauren, eşim Jack, yeni ailen de diyebiliriz.” diye kızla tokalaşmak için uzanınca kendisini Asena’nın kollarında cap cup öpülürken buldu. Aynı işlem, “Jack Amca…” diyerek uzandığı adama da uygulanınca yeni tanıştıkları insanlarla bu kadar samimi olmaya alışkın olmayan çift, sıcak bakışlı bu sevimli kızın elektriğinden etkilenip gevşedi.

        “Aysena,” diye seslenen Jack’e gülen kız, “Senin yaşında yeğenim olduğunu hatırlamıyorum. Yani anlıyacağın amcan değilim. Jack, dersen sevinirim.” demesi üzerine itiraz etmeden başını sallayarak adama onay verdi.

        “Tamam Jack, o zaman Lauren Teyze de mi demeyim.”

        Yandan, “Kesinlikle hayır, sadece Lauren…” sözü gelince ona da gülerek karşılık verdi.

     Birbirlerine anlamlı bakışlar atan çift, kızın bir süredir kafasını kurcalayan, eve nasıl vardığını haber vereceği sorusuna cevaben, Lauren cebinden çıkarttığı telefonu uzatıp, “Aysena, ailene vardığını bildirmek istersin diye düşündük.” demesiyle davranışlarından çok etkilenen genç kız, kırk kere teşekkür ettikten sonra çok kısa konuşacağının sözünü vererek, eline aldığı telefonla annesini ararsa iki saat kapatmayacağını bildiğinden, gelmeden kafasına not ettiği Türkiye kodlarını girip, babasının numarasını çevirdi. İkinci çalış ta açılan telefona…

        “Babacım…”

      “Kızım, iyimisin yavrum, vardın mı?” Sorusuna gözleri dolan genç kız, “Vardım babacım, çok iyiyim, uzun konuşamayacağım. Jack Amca ile Lauren Teyze beni karşıladı." dedi. Nasıl olsa türkçe anlamıyorlardı, kalkıp da koca insanlara neden isimleriyle hitap ettiğini açıklayamayacaktı.

        “Çok tatlı insanlar.”

     İçerden, “Hüseyin Efendi, Asena mı arıyor yoksa?” diyen bağırmayı duyunca, “Baba, telefon emanet, çok yazar sen anneme anlatırsın olur mu?” diye sordu.

        “Tamam kızım, tamam kendine iyi bak.”

        Karşıdan “Hüseyin, bende konuşucam.” laflarına içi burulsa da kapatıp, dolmuş gözlerle teşekkür ederek Lauren'a uzattı. “Bu iyiliğini bir gün mutlaka öderim.” diye de Türkçe eklemeyi ihmal etmedi. 

      Suratına karşı anlamadığı bir şeyler söyleyen kıza, “Efendim!...” diyen kadına tekrar gülümseyerek aklına gelen ilk şeyi uydurdu. "Özür dilerim Lauren, alışkanlık işte istemeden anadilime dönüyorum. Ne kadar düşünceli, nazik olduğu söylüyordum. Sanırım bir süre, benim bu iki dil arasında gidip gelmelerime katlanacaksınız.”