J: Απλά θα τα φτιάξουμε και αν δούμε ότι δεν ταιριάζουμε ή δεν μπορούμε να είμαστε μαζί χωριζουμε~
Κ: Και αυτό είναι εύκολο για εσένα...; Είναι εύκολο να καταπατήσεις τα συναισθήματα κάποιου...νομίζεις είναι εύκολο να τα φτιάξω με κάποιον που αγαπάω και στο τέλος εξαιτίας των γονιών μας να χωρίσω μαζί του...; Αυτό είναι εύκολο για εσένα...;
J:Κατερίνα δεν το εννοούσα έτσι..
Κ:Και τι εννοούσες Jungkook μμμ; Τι;!
J:*ξεφυσηξε* Κατερίνα.....
Κ:Άστο Jungkook, καλύτερα αδέρφια..~
*άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες αλλά με ακολούθησε και με έπιασε από το χέρι μου*
J:Περιμενε~
Κ:*γύρισα και τον κοιταξα* Ποιο πράγμα;
J:*Έπιασε το χέρι μου και το κράτησε*
*Πρώτη φορά τον αισθάνομαι τόσο τρυφερό από τότε που οι γονείς μας έφυγαν από το σπίτι* *τον κοίταζα στα μάτια*
J:συγνώμη..... δεν το εννοούσα έτσι.....δεν ήθελα να σε πληγωσω...
Κ:Jungkook-*δεν με άφησε να ολοκληρώσω*
J:Άμα δεν με θέλεις το καταλαβαίνω δεν χρειάζεται να απολογησαι~*με άφησε και άρχισε να ανεβαίνει πάνω* *καθώς πέρασε από δίπλα μου μου ψυθιρισε* Και πάλι συγνωμη.....
Κ:Jungkook*γύρισα και τον κοίταξα* *το ίδιο έκανε και αυτός* Θες....να....έρθεις στο δωμάτιο μου να δούμε καμία ταινία και...να κοιμηθούμε μαζί;
J:*με κοίταξε με ένα βλέμμα τρυφεροτητας και λίγης συγκίνησης* Αλήθεια; Μπορώ;
Κ:Μχμ~*εγνεψα θετικά και του χαμογέλασα*
J:*χαμογέλασε και ηρθε και με αγκάλιασε*
Κ:*δεν σταμάτησα να χαμογελάω* *αγκαλιασα πίσω*
Τελικά δεν μπορώ να αντισταθώ σε αυτό το γλυκούλη προσωπάκι του και τον τρυφερό τρόπο του όσο και αν ξέρω ότι κρυβει και έναν πονηρό εαυτό~
Έτοιμο και αυτό το κεφαλαιο~
YOU ARE READING
🖤 Stepbrother 🖤
FanfictionΕίμαι η Κατερίνα.Ειμαι 15 χρόνων και ζω μόνη μου με την μαμά μου, δυστυχώς ο Πατέρας μου έχει πεθάνει.Ημουν μοναχό κόρη μέχρι που η μάνα μου αποφασίζει να παντρευτεί άλλον άνδρα ο οποίος έχει έναν γιο αλλά τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα...