🖤 Stepbrother 🖤

......Όλα τελείωσαν.....

Seoul National University Hospital, Seoul

~θαλαμος 230~

_√_√_√_√_√_√_√_√_√_√_√_

Ν:(νοσοκόμα) Γιατρέ κοιτάξτε!

H νοσοκομα δείχνει το καρδιογράφημα στον γιατρό.

Ο γιατρός κοίταξε το μηχάνημα και έμεινε έκπληκτος.

Ν:Μετά από τόσα χρόνια σε κόμμα η καρδιά της λειτουργεί ξανά!

Γ:πρέπει να ειδοποιήσουμε τους γονείς!

Ο γιατρός βγήκε μέσα από τον θάλαμο πηγαίνοντας να ειδοποιήσει τους γονείς ότι η κόρη τους είναι ζωντανή.

...............

"ΔΕΝ ΛΕΩ ΓΙΑ ΤΟΝ JUNGKOOK ΑΡΤΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΛΕΩ!!!" της φώναξα

Εκείνη με κοίταξε με τα μάτια της γουρλωμενα.

"Όχι...όχι Κατερίνα δεν θα σε αφήσω να το κάνεις αυτό!!!!" μου απάντησε εκείνη

"Αρτεα το καταλαβαίνεις;;;!!!!! Δεν αντέχω μακρυά του!!!!!!" συνέχιζα να της φωνάζω εγώ ενώ δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα μου μέχρι που άργησα να κλαίω με λυγμούς

"Σσσςςς έλα ηρέμησε θα τα περάσουμε όλα μαζι~" με αγκάλιασε σφιχτά

Ανασαινα βαριά.

Δεν ένιωθα καλά.

Ξαφνικά κοιτούσα το δωμάτιο της κολλητής μου και όλα γύριζαν.

Ο χώρος γύρω μου μικρεναι όλο και περισσότερο ένιωθα σαν να μην είχα αρκετό οξυγόνο σαν να μην μπορούσα να αναπνεύσω ελεύθερα.
.......................................

Η κοπέλα προσπαθεί να ανασανει, προσπαθεί να αναπνεύσει αλλά δεν μπορεί, δεν της φτάνει το οξυγόνο.

Φοράει την μάσκα και παίρνει το οξυγόνο που της δίνει αλλά δεν της φτάνει.

Προσπαθεί να πάρει κι άλλο, όσο χρειάζεται αλλά μάταια, νιώθει ότι πνίγεται, το οξυγόνο δεν της φτάνει, παλεύει για αυτό αλλά τίποτα.

Οι προσπάθειες της ακούγονται μέσα σε όλο τον θάλαμο, οι ήχοι της.

Οι ήχοι της βαριοί που αν τους άκουγες θα την λυποσουν και θα προσπαθουσες να την βοηθήσεις.

Η νοσοκόμα την ακούει, την κοιτάει και πανικοβάλλεται.

Ακουμπάει πιο πολύ την μάσκα οξυγόνου στο στόμα της κοπέλας ώστε να την βοηθήσει.

Ανεβάζει λίγο παραπάνω "ένταση" στην μάσκα οξυγόνου.

Οι ήχοι πλέον ακούγονται καθαρότερα.

Δεν την βοήθεια.

Αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και το ξέρει αλλά ελπίζει στο να συμβεί κάτι, ένα θαύμα.
...........................

"Α-αρτεα..." προσπάθησα να μιλήσω μέσα σε όλο αυτό το χαμό που με κυριαρχούσε, που υπήρχε μέσα στο κεφάλι μου

"Ναι, αγάπη μου;" με ρώτησε εκείνη ενώ με είχε ακόμα μέσα στα χέρια της, στην ζεστή αγκαλιά της

"Δ-δεν ν-νιωθω κ-καλα..." το άγγιγμα μου έγινε πολύ αδύνατο, τα βλέφαρα μου έκλεισαν, ένιωθα αδύναμη, λυποθυμησα

"Κατερίνα; Κατερίνα;! ΚΑΤΕΡΙΝΑ;!" φώναξε εκείνη
.......................

Οι γονείς του κοριτσιού φτάνουν στο νοσοκομείο και μπαίνουν μέσα στον θάλαμο.

Βλέπουν την νοσοκόμα και ακούνε την κοπέλα που χαροπαλευει.

Μ:"ΚΑΤΕΡΙΝΑ;!" φώναξε η μάνα και πλησίασε τρέχοντας το παιδί της

Ο πατέρας πήρε το κεφάλι του παιδιού του στα χέρια.

Π:"Έλα Κατερινάκι μου, ηρέμησε, μπορείς να τα καταφέρεις!"

Η κοπέλα ηρέμησε.

Δεν προσπαθούσε πια να πάρει ανάσα.

__√_√_√_√_√_√_

Η νοσοκόμα κοιτάει το καρδιογράφημα και ηρεμεί.

Της φεύγει το ανχος.

Όμως....!

Η κοπέλα ανοίγει τα μάτια της και κοιτάει τον πατέρα της.

Ένα δάκρυ κύλησε από στο μάγουλο της και ύστερα μίλησε.

"Μου φτάνει που σε ξανά είδα....θα είμαι για πάντα στο πλευρό σου....σαγαπω......μπαμπακα~"

Τα μάτια της κλείσανε.

Το καρδιογράφημα!

_√_√--------------------

Έτοιμο και αυτό το κεφαλαιοοοο~
Ποιος θα φανταζόταν ότι η Κατερίνα τελικά θα έφευγε με αυτόν τον τρόπο..; Ή ότι ο πατέρας της θα ζούσε;
Θα εξηγήσουμε παραπάνω πράγματα και λεπτομέρειες στο επόμενο κεφάλαιο. Άραγεεεεε ο Jk? Θα δείτε😉❤️(😂😂)