Princesse Immortelle || Więzień Labiryntu ~Minho

22.Należę do Labiryntu...wy też

- To koniec?

- Podobno jesteśmy ważni.

- Co zrobimy? - pytali streferzy.

- Nie wiem - powiedział Thomas z zawahaniem a ja tępo wpatrywałam się w drzwi - Chodźmy stąd - dodał a gdy już miał ruszyć za nami usłyszeliśmy głos.

- Nie - odwróciłam się przerażona. Stał tam Gally.

- Gally?

- Stój - zatrzymałam bruneta.

- Dziabnął go - powiedziała Teresa. Przyjrzałam się chłopakowi bardziej. Z jego oczu leciały łzy, ciało było trochę pocharatane i rozdygotane a do tego ten pistolet w dłoni. Skąd on go ma?

- Nie możemy wyjść.

- Już wyszliśmy. Jesteśmy wolni.

- Wolni? - prychnął - Tam będziemy wolni? Nie. Stąd nie ma ucieczki - podniósł pistolet nakierowując go na Thomasa. Poczułam jak Minho odsuwa mnie za siebie i zaciska dłoń na mojej włóczni.

- Posłuchaj...Jesteś chory. Możemy ci pomóc. Odłóż broń.

- Należę do Labiryntu...

- Opuść broń.

- ...wy też - zacisnął palce na spuście po czym od razu zasłoniłam się odruchowo rękami. W tym samym czasie Azjata podniósł włócznię i całą siłą rzucił nią w Gallego.

Wszystko działo się tak szybko. Najpierw dźwięk wystrzału. Później Gally z wbitą w pierś włócznią. Cisza.

Chłopak zaczął się dusić po czym upadł na kolana a później całym ciałem na ziemię.

- Thomas - usłyszałam obok siebie szept Chucka. Nagle chłopiec upadł na ziemię. Wstrzymałam oddech gdy zauważyłam na jego ubraniu na piersi plamę krwi.

- O cholera! Patrz na mnie. Chuck! - Thomas usiadł obok niego próbując zatamować krwawienie. Chłopiec jednak sięgnął do kieszeni i wyjął z niej drewnianą figurkę. Thomas zaczął płakać - Nie! Sam im to oddasz.

- Weź. Proszę - szeptał chłopiec. Przyłożyłam dłonie do twarzy aby na to nie patrzeć. Moje policzki były już mokre od łez.

- Wytrzymaj.

- Dziękuję - powtarzał. Odwróciłam głowę w lewo aby nie patrzeć na to wszystko. Moja dolna warga drżała. Jak dużo bym dała aby to się nie wydarzyło...

Poczułam jak ktoś przyciąga mnie do siebie i przytula. Minho zaczął mnie pocieszać a ja oparłam głowę o jego tors. W pomieszczeniu po chwili rozległ się głośny szloch Thomasa.