Love of the Gangster ( Completed ) (Ongoing Revision)

Chapter 17

Max's Point of View

" Max, you need to eat. Hindi pwedeng hindi ka kakain. Dalawang araw ka ng puro tubig lang ang iniinom mo" Liz is preparing my food sa table sa gilid ko. She brought another set of lunch box.

2 days nang nakakalipas nung nasaksak si Loyd, hindi pa rin siya gumigising hanggang ngayon. The Doctor said that, the operation went well. At na kay Loyd na lang kung kelan siya magigising.

Dinadalhan dalhan ako ng gamit nila Liz this past 2 days. Dito na ko naliligo. Since this is a VIP Room it has all the amenities that I needed.

Inabutan ako ng soup ni Liz, iiwas na sana ko pero hinawakan niya ang kamay ko. Pinahawak sakin mismo yung lalagyanan.

Wala na kong nagawa. I took a sip of the soup. The warm feeling goes through my throat. It's soothing taste and refreshing.

Nakaramadam na ko ng pagkagutom ng malasahan ko yung soup

" It's good right? Ngayon ka lang nakaramdam ng gutom noh. Eto oh may rice dito after mo diyan sa soup" Nulatag niya ang mga pagkain sa harap ko.

I Started eating habang siya naman inaayos niya mga gamit ko sa gilid. At ako hindi pa rin maaalis ang tingin ko kay loyd.

Sinsisi ko ang sarili ko kung bakit ito nangyari. Dahil ako ang may kalaban sa Phoenix Gang. Nadamay llang si Loyd. Sinagip niya ko. He took the knife for me.

Dahil sa bilis ng pangyayari, parang nag slow mo ang lahat. Hindi ako nakakilos agad. That made Serrano escape. Kaya ngayon hinahanap siya nila julia at chris.

I need to get my revenge. At itatake ko ang time ko unti untiin siyang itorture.

Pero may mga bagay kaming napagisip isip. Serrano have no brain or has no intelligent. . Kung paano niya nalaman ang identity namin. I know he has no any connection kung saan pwede niyang gamitin to determine our identity.

Isa lang ang na isip namin. May tao pa sa likod niya. Who has the capabilities of knowing our true identity. Na ginamit ang galit niya para sugurin ako. Kailangan namin malaman kung sino ang tao o mga tao na yon..

I take my last bite of the food. Hindi ko gaanong naubos pero nakalahati ko naman. Nililigpit ko na ang pinagkanan ko. I took another glance of Loyd. I just saw his eyes move.

Tumigil ako sa ginagawa ko. Binaba hawak ko na spoon and fork Lumapit sa kaya. Hinawakan ang kamay niya.

" Loyd?' I softly call his name. I put my hands on his hair. Hinahaplos haplos ito.

His eyes open slowly. My tears start to fall sa mata ko. My tears burst when he finally open his eyes. And look me at my eyes.

" Oh my god. Loyd nagising ka na" tears falling down on my face Agad agad naman umalis si Liz, to call the doctor

I sit down sa tabi niya. And put his hands on my cheeks. Feeling his warm hand on my face.

" Max" with his hoarse voice. Still looking at me in the eyes

"Thank God" he whispers.

Dumating na agad ang doctor. I step aside but still holding his hand. Tinitingnan na siya ng Doctor.

Liz hug me. Lalo na kong umiyak ng tuluyan.

Thank You.. Thank you

—

Pinupunasan ko ng bimpo mukha ni Loyd. The doctor said na mga next week pwede na siyang makalabas dahil buti na lang walang organ ang tumama sa kanya. Pinahihilom na lang sugat.