Kaos'un Üç İblisi

Hediye ve Yolculuk

Zed ava devam ederken özümsediği üç Temel Alem 5.seviye ve bir Temel Alem 6.seviye çekirdekle bir seviye daha atlamıştı. Artık Temel Alem 6.seviyeydi ve bu ona yeterli gelmişti. Hızla ustasının yanına dönerken kullanmadığı ikinci seviye 4 çekirdek çantasındaydı. Onları satmak para kazanmasında yardımcı olacaktı. Sadece hançerle avlanamayacağını 6.seviye uzun kuyruklu tilkiyle savaşırken anlamıştı. Ustasının yanına vardığında süprizi hâlâ merak ediyordu.

"Usta ben geldim."

"Anlat bakalım evlat, neler yaptın?"

"Ikinci seviye 4, beşinci seviye 3, altıncı seviye 1 hayvan avladım. Şuan Temel Alem 6.seviyenin ortasındayım usta."

Usta Kristo, Zed'in olağanüstü gelişimine şaşırmadı. Kendini onun nasıl bir canavar olduğunu bizzat deneyimlemişti bile.

"Evlat bugünlük eğitimimiz bittiğine göre hediyeni şimdi verebilirim."

Zed parlayan gözlerle ustasına baktı. Her çocuk gibi hediye almayı seviyordu. Eğitim yaparken ne kadar bir yetişkinin hırsına sahip olsa da o hâlâ bir çocuktu.
Ustası boyutsal yüzüğünden oldukça görkemli bir kılıç ve iki hançer çıkardı.

"Bunlar senin Zed, azminle ve gösterdiğin gelişmeyle bunları hak ettin. Bu hançerlerde keskinlik ve dayanıklılık efsunları var. Bunlar Tanrı alemi seviyesindeki her hayvanın derisini kesmene yardımcı olur. Bu kılıç ise hafif kılıç. Her ne kadar hangi silahı seçeneğine daha karar vermesende temelin için hafif kılıç ideal olacaktır."

"Bu kılıçta keskinlik, dayanıklılık ve güç efsunu olduğunu düşünüyorum usta."

"Evet evlat, galiba efsunları çoktan araştırmışsın. Şimdi bunları sahiplenerek efsunları daha etkili bir şekilde kullanabilirsin, öbür türlü efsunları kullanamazsın."

Zed, hançerle parmağına hafif bir çizik attı. Kan parmağından akarken hızla iki hançere ve kılıca akıttı. Hafif bir ışık hepsinde yanıp sönmüştü.

"Teşekkürler usta, bu küçüğünüz ileride sizin isminizi yaşatacak."

Kristo, ilk defa duygulandığını hissetti. Böyle canavarımsı bir gelişim gösteren çocuğun ileride herkes tarafından duyulacağını zaten tahmin ediyordu ve bu çocuk kendisine ismini yaşatmaktan bahsediyordu.

"Ustan olarak beni duygulandırdın Zed. Temelini sapasağlam atacağından kuşkun olmasın."

Zed, birisinden ilk defa minnettarlık duygusunu hissediyordu. Her ne kadar yeni tanışmış olsalarda ustası hayatına giren çok özel biriydi. Temel bir insan için en önemli şeydi ve ustası ona kusursuz bir temelde yardımcı oluyordu. Bir gün bu yardımlarını sadece ismini yaşatarak ödeyebilirdi.
Gözlerindeki saygıyla tekrar eğildi küçük çocuk. Yaşına rağmen büyük bir olgunlukla karşılıyordu herşeyi.

"Evlat şimdi evine git ve doğum gününden bi gün sonra akşam seni almamı bekle."

"Elbette usta, kendinize iyi bakın."

Zed yavaş adımlarla eve giderken saatin çok geç olmamasından yararlanarak bitki toplamaya başladı. Bitkilerden hergün topladığı için fazla miktarda bitkisi olmuştu bile. Hızla toplamaya devam ederken hepsini özenle sarıyor ve çantasına atıyordu. Ormanın çıkışına geldiğinde koşarak eve gitmeye başladı.
Mutfakta yemek hazırlayan annesinin yanına giderek yardım etmeye başladı.
Ailesiyle uzun zamandır muhabbet etmemişti.

"Oğlum hoşgeldin. Yarın yola çıkacağız diye eğitimi erken mi bitirdiniz?"

"Evet annecim. Ustam yolculuktan önce sizinle olmamın daha doğru olacağına karar verdi."