BR1

30.1K 138 1
                                    

Chapter One
Complicated

-

"Hija.. You're turning 18 this year, Ano ba ang gusto mo para sa debut mo?" My Mom said in the middle of our Discussion.

Ngumiti ako sakanya at hinawakan ang Necklace na ibinigay nito sa akin.

"Actually Mom, A simple Celebration will do. Makasama lang kayo okay na nga ako" I answered. Ngumiti sya at nagsalita

"I would love too, but your kuya is very busy. Alam mo naman sya ang naghahandle ng ating kompanya." Ngumiti ako ngunit nahalata ni mommy na fake lang 'yon.

"Naiintindihan ko naman po 'yon.. Pero eversince Dad left us, naging miserable ang lahat." Sabi ko ngumiti si mommy at tumango

"Yes, but thanks to your Kuya Lucas, kung hindi dahil sakanya hindi mag tatagal ang ating kompanya. That is why we owe him a lot, Celestia." Tumango ako.


When I was Six years old, My Parents Introduced him to me.

Kuya Lucas Cohen. People Always thought kung bakit hanggang ngayon ay Cohen parin ang huli nyang surname kung ako ay isang Zaveri. But after they found out na Kuya Lucas has no intention on changing his last name, wala na rin silang nagawa kundi sumang ayon. But the truth is, he kept in for some personal reasons.

Tumira sya sa amin for some reasons. Maayos naman ang aming relasyon dahil Mom and Dad told me na I should treat him like my Real Brother.

At ganon pa rin naman 'yon hanggang ngayon. Suddenly, When I was 13 Dad died from a Heart Attack. Kaya naman muntik na bumagsak ang kompanya namin, not until My Kuya Lucas, Sinalo nya ang kompanya namin. At dahil nga pinagkakatiwalaan sya ni daddy at mommy, alam nilang bata pa ako kaya buong pasasalamat sila kay kuya Lucas dahil kung wala sya, Where would I find myself?

"I miss him, mom." Sagot ko, niyakap ako ni mom at nagpaalam na sakin upang gawin ang mga kinaaabalahan nya.

-

Habang nandito sa kwarto inubos ko na ang pwedeng isipin upang makumbinsi si Kuya Lucas na umuwi. Nasa Ibang bansa ito ngayon at don naman inubos ang oras kakatrabaho.

Biting my lower lip, agad akong nagtipa ng mensahe sakanya.

Me:
I miss you, kuya. When are you coming home?

Habang tinitignan ang mensahe na gusto iparating, nagdalawang isip ako.

I just realized that its weird to text him, I mean its been 3 Years Since I last saw him. Well, Hindi naman nagbago ang relasyon namin, I've talked to him once, but not everytime. Nakikita ko rin ang mga photos n'ya online. And I guess He's doing really good. Thats why maybe its unappropriate thing to just text him and ask when is he coming back.

Hindi ko na muna pinansin ang mensahe na iti-nype at napagisipan na basahin ang huli naming text.

It was 11months ago. Almost a year. Nakaramdam ako ng hiya sa sarili. It is really weird if suddenly i sent him that 'diba? Or maybe he will get it naman since alam nyang mag 1-18 na ako this year? Or maybe he doesnt know? Who knows?

Huminga ako nang malalim at huli na ng maaksidente kong maisend ang mensahe.

"Omg!" I screamed. Agad akong nagpanic, napatayo agad ako.

Omyghad, Celestia ano bang ginawa mo?!

Kinagat ko ang ibabang labi. Wala na.

Hindi ko alam ngunit parang ang weird lang dahil hindi naman ako ganito noon.

Napabuntong hininga nalamang ako, hayaan mo na, kuya ko naman sya. I thought to myself.

-
Hapon na ngayon at, eto kaming dalawa ni mom kumakain ng dinner. Tinignan ko si mom na ngayon ay walang imik at kumakain lamang.

Huminga ako ng malalim at tinuloy nalang ang pagkain.

This is Everyday Scenario. Kakain kaming dalawa ni mom, pagsisilbihan ng mga kasambahay at tapos na ulit. How I wish I can go out.

But Sadly No. My mom doesnt let me go outside without Shimi, Which is my friend. Currently Shimi is busy, but nakakapag usap naman kami.

Ilang oras ang nakalipas ng matapos kami ni mommy kumain, agad akong dumiretso sa kwarto at nag ayos na ng pantulog ng biglang umilaw ang phone ko at don ko lamang napagtanto na, Kuya replied.

HE REPLIED?!

agad nanlaki ang mata ko. Nandito ako ngayon sa kwarto Im freaking out! Kinagat ko ang ibabang labi at binuksan ang mensahe nito.

Kuya Lucas:
Soon. How are you? Its been a long time since you texted me.

Kumunot ang noo ko. So dapat ako ba ang mag text? Ngumuso ako at magtatype na sana ng may lumabas pa na mensahe.

Kuya Lucas:
Can I call?

Nagtaka ako at the same time gulat. We never call each other. I mean once, but hindi na naulit, since He doesnt want anyone to interupt his doings.

Kagat ang ibabang labi ay nagtipa ako ng sagot.

Me:
Sure. I'm fine naman kuya. How about you?

Kung nakikita man ako ng tao, siguro ay makikita nila ang kapulahan ko ngayon. I don't know why, but iba ang nararamdaman ko. Like my stomach is filled with something.

Is that what they call butterflys?

Nagising lamang ako sa reyalidad ng mag show ang pangalan ni Kuya lucas. Tumawag ito kaya agad kong in-accept.

"Uhh.. Hello" i started between the lines.

I heard heavy breathings.

"Cora." Ngumuso ako. Thinking how Kuya Lucas voice changed. Mas lalong lumalim ito.

"Kuya, I told you not to call me Cora. Its Celestia" I answered.

"Hmm.. How are you?" Tanong nito sa kabilang linya.

"I'm fine kuya, its just its my debut, but i don't think na aattend ka." I heard him Chuckled.

"You only text me when you need something. I guess you need me again huh?" Nakaramdam ako ng kahiyaan. Why would he say that?

"H-hindi no! It's just that you're busy. I dont want to interupt you." I exclaimed.

"Don't worry, I'll Attend. Everything for my Cora." Aniya. Umirap ako.

"I said stop calling me Cora, Its Celestia!" I heard him chuckled again.

"Alright, Celestina." Natawa na rin ako. I feel so alive.

"Bahala ka, By the way, How are you kuya?" tanong ko

"I'm fine. Still doing good." Ngumiti ako at sumagot.

"I bet you have a girlfriend now." I heard him laughed, so i laughed too.

"I don't have. You might be jealous, if that happens" ngumuso ako.

"Shut Up! Basta, kuya I want you here! Mismo in my 18th Birthday, Okay?" Sagot ko.

"Yes, Cora, No boys. Alright?" Ngumiti ako sa nararamdaman, para kaming mag kasintahan. Wait celestia? ano ba itong iniisip mo.

"Yes naman!" I cheerfully answered.

"I miss you.." Aniya, napakagat ako ng labi. What is this now?

"I- i miss you too." Sagot ko.

"I'll be back, I promise I'll be your 18th Dance" Kinagat ko ang labi. Then we are cutting our call now?

"Y-yes.." sabi ko.

"Goodnight, I miss you and Mom." hindi ako nagsalita.

"I'll end this call, You better sleep. Dont Overthink." Dugtong pa niya.

"O-okay." Ang tanging naisagot ko lamang bago nya tapusin ang call. Why is it so complicated?

Bad Romance (RomSeries#1)Where stories live. Discover now