Babaylan

Chapter 30 : LIHIM

Chapter 30

Lihim

At bakit hindi siya matutuwa? Sa tuwing hinahagod ng Alamid ang ipinagbubuntis ni Amila'y may kislap sa mga mata nito, may ngiti ang mga labi lalo pa't nang suriin siya ni Heulii ay napag-alamang kambal ang nasa sinapupunan niya. Bagama't hindi pa rin makapaniwala ang babaylan sa himalang limang buwan na niyang dinadala, abot-langit ang pasasalamat niya at nagkatotoo ang kanyang dasal. Maging ang batang Gamu-gamo ay masaya sa mga pangyayari. Ipinagmamalaki na nito ang pagiging kapatid sa mga sanggol na ipanganganak ni Amila.

Malapit na ang kanyang kabuwanan nang dumating sa kanya ang hindi inaasahang balita.

Kasalukuyang namimitas ng gulay si Amila sa tanimang inaalagaan ni Ulan sa likod ng kanilang bahay nang maramdaman niya ang papalapit na yabag. Hinarap ni Amila ang panauhin bago pa man ito nakapagsalita.

"Maayong adlaw, Babaylan." Nakangiti ma'y hindi umabot sa mga mata ni Heulii ang tuwa. Itinabi ng babaylan ang mga pinamitas na bunga at inaya sa lilim ng kahoy ang Tagabantay ng Sinagbato.

"Nagawi ka, Heulii? Maayos ba ang kalagayan ng inyong anak?" May pag-aalala ang boses ng nakatatanda.

"Maayo ra si Kalayo, Babaylan. Iba ang sadya ko sa inyo... at kung maaari'y mag-usap tayo ng malayo rito sa inyong balay."

Sa liblib na bahagi ng ilog siya dinala ni Heulii.

"Pinakakaba mo ako, Heulii. Ano ang sadya mo?" May halong pagkainip ang boses ni Amila habang pinakiramdaman ang kapaligiran.

"Hindi kita tinatakot, Babaylan. Ang totoo'y hindi ako ang may sadya sa iyo."

"Sino?"

"Ako, Amila..." Mula sa pinagtataguang malaking bato, lumantad ang pananuhin. Napasinghap si Amila, naghalo ang emosyon bago pa man tuluyang nakahuma.

"Ina! Ba't ka naririto sa lupa?" Napalinga-linga ang babaylan sa palagid.

"Napag-utusan lamang ako bagama't inaasam ko'ng makatunob muli sa lupa ng ating mga ninuno. Huwag kang mag-alala, walang makakakita at makaririnig sa ating tatlo sa kasalukuyan."

"Nararamdaman ko ang matinding gahum sa paligid..." usal ni Heulii.

"Mula kanino ang utos?"

"Galing kay Kamat-ayon... tungkol sa diyos ng digmaan. Mahigpit niyang inihabilin sa akin... ang pagsuway mo sa kanyang utos ay may kapalit na parusa." Napakurap ang babaylan sa kanyang narinig, bago pa napalitan ng galit ang anyo nito. "Nakikita ko ang pagsuway sa iyong mga mata, Amila. Huwag mong kalabanin ang diyos ng kamatayan. Wala kang mapapala." May galit na rin ang pagbabala ng ina. Matagal bago tumango si Amila. "Kung handa na kayong makinig, magsisimula na ako."

"Uh.. kasali ba ako, Mamamatay-datu?" May alinlangan ang boses ng nakababata. Bahagyang kumislap ang mga mata ni Vizcaya sa pangalang ginamit ni Heulii. Naibigan niya ito.

"Oo, kasali ka sa usapang ito."

"Ano ang tungkol sa diyos ng digmaan, ina?" Tanong ni Amila. Mabigat ang hiningang binitiwan ng dating babaylan bago niya ibinahagi ang parusang ipinataw ng Makagagahum sa Tanan kay Gurama-un. Naghari ang kahilum matapos ang kwento.

"Ano na ang mangyayari sa mga Alamid?" Naitanong ni Heulii.

"Panatilihin ninyong lihim ang lahat lalo na sa mga kasapi ng Alamid hanggang sa makabalik muli bilang diyos si Gurama-un. Ngayon pa lang ay nagbabalak na ang kalabang diyos kung papaano at saan hahanapin ang babayeng magluluwal sa kanya. Ibig ni Kahayag na mawala ng tuluyan sa Sansinukuban ang kanyang kapatid. Marami siyang galamay dito sa lupa," ani Vizcaya.