Aşkım Deplasmanda

Seni özlediğimi düşünüyorum

Maya ertesi sabah, dayanılmaz bir baş ağrısı ile uyandı. Gecenin sonunda bir solukta mideye indirmiş olduğu şarap ve viskiye rağmen, ne yazık ki yaşananları net bir şekilde hatırlıyordu. Raul ile yaptığı konuşma, Senem'in Raul'e yapışan bedeni ve gecenin sonunda hiç beklemediği bir anda Mert ile karşılaşması...

Maya yataktan yavaş yavaş doğrularak etrafına baktı. Görüşü buğulu olmasına rağmen bu odanın kendi yatak odası olmadığına emindi. Gözlerini kapattı ve tekrar açtı. Görüntü öncekine nazaran biraz daha netleşmişti. Yavaş yavaş hatırlamaya başladı. Serra, Maya'yı kendi evi yerine İrem'in Çengelköy'deki evine götürmüş, Maya'nın mide bulantısını engellemek için önce ona koyu sade bir kahve yapmış, sonra da yatmasına yardımcı olmuştu. Üzerinde İrem'in gecelikleri olduğu halde, yataktan kalkarak, odadan dışarı çıktı.

Kızlar balkonda oturmuş kahvaltı ediyorlar, bir yandan da Maya'yı uyandırmamak için kısık sesle hararetli bir şekilde dün geceyi tartışıyorlardı. Maya Serra'nın kızlara ne anlatmış olabileceğini merak etti. Ne de olsa, ne Mert ile karşılaştığından ne de Raul'ün sürpriz itirafından haberdardı.

Kendine koyu bir kahve hazırlayarak balkona çıktı ve kızlara katıldı. Serra Maya'nın şişmiş gözleri karşısında anlayışla gülümsedi.

"Ohh, uyuyan güzel en sonunda uyanmış. Biz de birkaç saniye içinde seni uyandırmaya gelecektik. Meraktan çatlamak üzereyiz."

"Günaydın kızlar" dedi Maya gerinerek.

" İyi görünüyorsun. Seni en son gördüğümde, burnun kahve fincanının içindeydi ve seni kusturmam için bana yalvarıyordun."

Maya karşılık olarak Serra'ya sandalyenin üzerinde duran yastığı fırlattı.

"Eee anlat hadi. Dün gece neler oldu? Serra hiçbir şey bilmiyor." diye sordu Ceyda. "Eğer ben orda olsaydım seni bir saniye bile gözümün önünden ayırmazdım."

"Ama etraf çok kalabalıktı" diye sızlandı Serra kendini savunurcasına.

Maya derin bir nefes aldı ve tane-tane dün gece yaşadıklarını kızlara anlatmaya başladı. Kızlar sessizce dinliyorlardı. Maya susana kadar kimse konuşmaya cesaret edemedi.

"İşte böyle" diyerek tamamladı Maya konuşmasını. "Sizin anlayacağınız sürprizlerle dolu bir gece oldu."

"Peki, Raul nerede şimdi?"

"Bilmiyorum!"

"Onu aramalısın!" İrem'in sesi sertti. Başını şiddetli bir şekilde hayır anlamında sağa sola sallayan Maya'ya rağmen devam etti. "Maya adam senin için yüzlerce kilometre yol kat etti ve senden bir açıklama bekliyor."

Maya çaresizce "Ona nasıl bir açıklama yapabilirim bilemiyorum" diyerek cevapladı İrem'in sorusunu.

"Sadece gerçeği anlat."

"Anlatamam"

"Neden ama?"

Maya'nın kalbi sıkışmış, avuçlarının içi terlemişti. Nasıl bir soruydu bu? Maya'nın bu soruya vereceği cevap zaten belli değil miydi?

"Raul'ün gözündeki değerimin düşmesini istemiyorum." diye cevap verdi zorlukla da olsa ve kelimeler dudaklarından döküldüğü anda bir gerçeği daha fark etti; Raul'ün düşüncelerini tahmininden de fazla önemsiyordu.

"Bu da ne demek?" İrem kaşlarını çatarak devam etti. "Mert'in seni aldatmış olması değerini mi düşürüyor yani? Hayatımda hiç bu kadar saçma sapan bir şey duymadım."

Maya yutkundu. Kelimeler bir kez daha boğazında düğümleniyor, konuşamıyordu. Varşovada'ki evinde, kâbusların onu uyutmadığı çoğu gece, bunu düşünmüştü. O kadar uzun zamandır içinde tuttuğu ve kimseyle paylaşamadığı bir histi ki bu!