That Jerk Is A Ghost [Wattys2019]

Chapter 7

A/N: tuloy pa din kahit na parang wala namang nag babasa HAHAHAHAHAHAH

-

'Teka Alice, si kaito yan ah? Anong meron?' Chismosang tanong ni flor na kakapasok lamang.

Tatlong oras na ako dito sa harapan ng laptop ko pero hanggang ngayon wala pa din akong balak na umalis. Nag patong patong na ang mga impormasyon na nalaman ko dahil sa paghahanap ko tungkol sa katauhan ng multo na yun! At san ba niya nalaman yung impormasyon na isa siyang doctor?! Damn him! Wala siyang kahit anong trabaho! Arrghhh!

'Hoy Alice, hello?' Saad naman niya. Nilingon ko siya at dinampot ang plastic bottle na walang laman at binato iyon sa kanya. Napatayo naman ito.

'Alice! What the heck is that for?!' Inis niyang saad. Iminuwestra ko ang aking kamay at tinuro ang pintuan. Tila na gets naman niya ako kaagad dahil nag martsa na ito palabas.

Pagod akong napasandal sa likod ng upuan ko at sinulyapan muli ang mukha ng multo na yun. Nakuha ko na ang lahat ng kailangan ko. Alam ko na din kung saan nakaratay ang katawan niya. Pero heto ako, Inuubos ang oras sa pagtitipa ng keyboard. Peste.

-

Halos mag gagabi na ng magpasya akong umuwi sa bahay. Oo, nasa hq lang ako mag hapon! Just like a said. Ayokong kumilos ngayon. Kailangan ko muna siyang makita.

'Buti alam mo pa yung bahay mo alice, nakakahiya naman sayo'  bungad na sabi sakin ni ate. Bakit ba napaka pakealamera ng isang to?

'Pakealam mo? Bahay ko to kaya alam ko. Saka dapat lang na mahiya kayo. Lalo kana'
Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko.

'Ang tigas ng ulo mo eh noh? At talagang sa bintana kapa dumaan?! Just so you know, nakita ka ng driver mo.' 
Napatanga naman ako sa narinig ko! Si manong? Hahahaha pati ba naman siya?

'Oh tapos? Tapos kana? Just so you know, mag papahinga na ako'

Napabitaw siya mula sa pagkakahawak,Umasta naman akong kunwari ang nag papagpag.

Umalis ako sa harapan niya at binangga ng balikat niya bago ako tuluyang makalagpas. Wala silang alam sa nangyayari hahahaha wala silang alam na anytime so soon, mawawala na ang demonyong pinoproblema nila.

Nang makarating na ako sa tuktok ng hagdan ay bumungad sakin si daddy. Palihim naman akong tumukhim upang malaman niya na nasa harap siya ng pinto ko. Nakatalikod kasi ito, halatang kausap sa hawak niyang cellphone.

'Bakit ngayon ka lang? Uwi ba yan ng matinong babae?' Mag kasunod niyang tanong, walang buhay ko siyang tinignan.

'Eh hindi ako matino kaya gantong oras na ako umuwi. Okay ka na? Papapasukin mo na ako?' Walang galang kong sagot. Bakat sa mukha niya ang pagkagulat sa inasta ko pero wala akong pake. Gusto ko ng matulog maaga pa ako bukas.

'what's wrong with you alice?! Where's your manners?! I'm your dad! And your just my daughter!' Kasabay ng malakas na pag sigaw ay sampal na nag mumula sa kamay ng ama ko.
Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ko habang nakatingin sa sahig.

'Alice!' sabay na sigaw ni ate at mommy. Walang buhay akong tumawa at humarap sa ama ko

'Excuse me Mr. Lester Cruz" pagsasalita ko na para bang hindi ko ama tong kausap ko. Ramdam ko ang mahigpit na pagkakahawak sakin ni ate. Yes alice, wala kang kakampi

'Daddy! Why did you slapped her!' Gulat na wika ni ate. Inis ko naman siyang itinulak upang makabitaw sakin

'Comes to the woman who slapped me first.' Banggit ko. Natigilan naman siya. Humarap akong muli sa dalawang tao na nakatingin sakin. Hindi man lang siya nagalit hahaha

'Oh? Ngayon dalawa na kayo? Pwede ba! Lumayas kayo! Alis! Mula ng dumating kayo! Lalong gumulo yung buhay ko! kaya kung pwede lang! Lumayas na kayo!' Nanginginig kong sigaw. Sabay naman silang napa atras  kas naman di na ako nag dalawang isip pa na pwersahan silang hawiin.

'Iiyak ka nanaman dyan?'  Tanong ng lalaking nakahiga sa tabi ko. Si kaito.

'Kaito Uzumaki, 21 years old, the soon to be the owner of Levest company, Owner of  10 luxury cars. Edward Uzumaki and Mariel Uzumaki is your parents. At kasalukuyang nakaratay ang katawan mo  sa 'East Jackson's hospital.' Saad ko sa kanya habang matiim siyang tinignan. 'ang sabi sa medical reports mo, Damage ang ulo mo at medyo na hiwa iyon. Swerte na lang daw kung mag tutuloy tuloy ang buhay mo. ' bumuntong hinga ako 'Nung gabing uminom ka sa bahay ng mga kaibigan mo ay ang gabi kung kelan ka na comatose. 111 meters away mula sa bahay na yun ay nangyari ang insedente. Sumalpok ang sinasakyan mong motor sa isang bus at pumailalim iyon, Samantalang ikaw naman ay tumilapon at tumama ang ulo mo sa isa sa mga poste ' halata ang gulat at pag ka awa sa mata nito. Kahit ako naiiyak na . 'Nagulungan ka ng motorsiklo.' Pag tatapos ko sa kwento. Ramdam ko ang bigat na dala niya ngayong alam niya na ang iilan sa pagkatao niya.
'Posible ding mag kakaroon ka ng selected amnesia' nang masabi ko iyon ay siya namang pag bagsak ng luha sakin mata. You are so lucky kaito, nabuhay ka pa din.

'K-kelan ako... makakapunta sa hospital? R-ramdam ko ang panghihina ng katawan ko' utal niyang wika. Dun ko naman napag tanto kung anong nagawa ko.  Nagsasayang ako ng oras.

'Sasama ka sakin bukas.' Sigurado kong wika.

'Si ana? May nalaman kaba?' Interesadong tanong nito. Kumirot naman ang puso ko. Ikaw yata ang papapatay sakin kaito, nasasaktan mo ko ng hindi mo nalalaman. At sobrang sakit nun hhahaha

'Ana Marie Lee, soon to be the owner of Le'Velle company at Taiwan and Germany. 20 years old and your ultimate crush since college. At sa tagal mong nawala. She is now the finaceè of Troy Nishikai.'

Hindi naman talaga matagal ang pagiging multo niya. Sadyang mabilis lang ang pangyayari. Para bang hinintay ng dalawa ang pagkakataong ito.

'Bat ka na pipe?' Tanong ko. Hindi ko na kasi narinig itong nag salita.

'Gusto ko ng makabalik sa katawan ko. At kunin ang dapat na para sakin' and with that? Umalis siya.