Selam gençleer.Yine geciktim,kusura bakmayın.Küçük bir ricam olacak.Bölümleri ortalama 450-500 kişi okuyor fakat verilen oy sayısı 40-45 oluyor.Okuyanlarınız oy verse,bir de satır aralarına falan yorum yapsanız çook sevinirim.
Bir de Night|Calling'de her şeyin ortaya çıktığı,finalden bir önceki bölümü az sonra yayınlayacağım,oraya da beklerim :)
Bölümle ilgili ise multimedyaya bir müzik koydum,onunla okuyabilirseniz güzel olur.
18.06.2019
"Alo Boran,neredesin sevgilim?"
"Güzelim,sen neredesin asıl?"
"Ben marketin önündeyim."
"Ben de karşı taraftayım."
"Neredesin?Göremiyorum." Esila etrafa bakındığı sırada yolun karşısındaki iki binanın arasından çıkan Boran'ı gördü.Birbirlerine el salladılar.
"Bekle,geliyorum."
"Gerek yok,ben geliyorum."
"Tamam." Birbirlerini görüyor olmalarına rağmen telefonu kapatmadılar.Karşıya geçmek için uygun bir zamanı beklemeye başladı.
"Şu Batuhan değil mi?" Boran'ın baktığı yöne,sağa doğru, baktığında kafede oturmuş telefonuyla ilgilenen Batuhan'ı gördü.
"Sanırım o."
Esila,yola adımını attığı an önce ani bir fren sesi,daha sonra ise büyük bir gürültü duyuldu.
Boran,öylece olduğu yerde kaldı.Gözlerini defalarca kez kırpıştırdı.
Gördüklerinin doğru olmaması için yalvardı.
Fakat doğruydu.
Yola doğru sarsak bir adım attı,bir tane daha.Ardından olanları daha yeni idrak edebilmiş gibi koşarak gitti sevdiğinin yanına.Kollarını bedeninin altından geçirip başının bacağına gelmesini sağladı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözyaşlarından habersiz etrafa bakındı.
"Yardım edin." Dedi boğuk bir sesle.
"Yardım edin!" Birkaç insan toplandı etrafına.
"Boran." Tanıdık ses duyuldu,Batuhan elini Boran'ın omzuna koydu.
"Batu,ambulansı ara.Yardım çağır lütfen."
"Çağırdık abicim,merak etme." Dolan gözlerini saklamak için bakışlarını yere indirdi.
"Bi'tanem,bak ben buradayım.Ne olur uyan.Beni bırakma."
Sanki kırılacakmış gibi,parmak uçlarıyla yüzüne gelen saçlarını kenarı çekti.
Gözünden akan bir yaş kızın yanağına düşerken alnına küçük bir öpücük kondurdu.
"Daha yapmadığımız bir sürü şey var,yaşayacak onca zamanın var.Gidemezsin öylece.Lütfen,Allah'ım lütfen." Gözlerini kapadı.Birkaç dakika boyunca sessizce gözyaşı döktü.
Yolun ortasında kanlar içinde bir kız,sanki bırakırsa gidecekmişcesine kollarını ona sarmış sevgilisi,oğlanın hemen yanında sessizce gözyaşı döken genç.
Zamanın durduğunu düşündü Boran.
Eğer sevdiği kız burada onu bırakıp gidecekse,zamanın durmasını istedi.
"Seni çok seviyorum." Diye fısıldadı.O an etraf sessizleşti.Birkaç mırıltı ve araba sesleri dışında başka ses duyulmadı.
"Batu,gitmez değil mi?" Dedi fakat bakışlarını Esila'dan çekmedi.
"Gitmez Boran,seni bırakıp hiçbir yere gitmez o." Gözyaşları hızlandı,etrafı daha bulanık görmeye başladı.
Başını hafifçe yukarı kaldırarak gökyüzüne baktı.
Ne olur ona bir şey olmasın,defalarca sayıkladı bunu içinden.
Sessizliği bölen ambulansın sirenleri oldu.
"Geçecek,tamam mı,hepsi geçecek." Kızın alnına dudaklarını değdirdi bir kez daha.Kokusunu içine çekti.
"Seni çok seviyorum." Diye tekrarladı.
Görevliler kızın bedenini ambulansa taşıyana dek de,ambulansta da elini bırakmadı.
