Sessiz Çığlık

Hırka

Erken kalkmam için alarma ihtiyacı olan biri için şaşırtıcı bir şekilde erken kalkmıştım. Yatağımın başucunda içmem için bırakılan bir ağrı kesici ve ufak bir not vardı. Oturup kendimi iyice gererken nota uzandım.

"Kyungie biz Channie ile beraber erken çıktık. Bugün ders öğleden sonra. Dün tüm gün yorulduğun için başın ağrıdığını düşündük. Buzdolabında kahvaltılık birkaç şey bıraktık." ufak gülümseme yüzüme misafir olurken elime ilacı alıp yataktan kalktım. Dünkü kıyafetlerimle uyumuşum. Kesinlikle sevmediğim bir şey. Dün gece Jonginle beraber havadan sudan konuşurken uyuya kalmıştım. Sorayla oynamak olsun annemi geçici bir hastaneye yatırıp onun ihtiyaçlarını gidermek olsun bu birkaç aydır yaşadıklarım biraz bünyemi yormuş belli ki yoksa bu kadar hızlı uyuyakalmam normal değil. Kafamı iki yana sallarken ufak çantamdan elime buz mavisi dar bir kot ile üzerime ilkbaharın ılıklığını hissedeceğim incelikte V yaka siyah bir tişört aldım. Banyoya girip hafif bir duş aldıktan sonra hızlıca giyindim. Bugün ne yapacağıma hala karar verememiştim. Mutfağa yöneldiğimde karnım guruldadı. Karnımı ovuşturarak salonun önünden geçerken koltukta bir kabartı gördüm. Gözlüğüm takılı olmadığından ne veya kim olduğunu anlayamamıştım. Yavaşça yanına gittiğimde tek kolu başının altında ve dizlerini kendine doğru çekmiş bir Jongin profiliyle karşılaşmayı beklemiyordum. Uyurken huzurla kalkıp inen göğsüne baktım. Bir süre onu izledim, ellerim benden izinsiz alnına düşen perçemlerine gitti. Dün saçlarını okşarken fark ettim yumuşacık ve dokundukça dokunasınız gelecek tarzda saçları vardı. Parmak uçlarımla saçlarını sevdim ve onu uyandırmamak adına ufak adımlarla salondan çıktım. Mutfağın kapısını hafif aralık bırakarak kahvaltılık malzemeleri çıkardım. Bu tek kişilik bir yemek ancak olurdu. Kafamı iki yana sallarken omlet için yumurta ve sosis çıkardım. Sosisli omleti umarım Jongin severdi. Omleti hazırlayıp masaya koyduğumda yeteceğini düşünmediğimden hızlıca pankek yapmak istedim. İşim bitip pankekleri de masaya koyduğum sırada mırıldanmalar duydum. Kapıya döndüğümde kafasını kapının tahtasına dayamış yumruk yaptığı elleriyle gözlerini ovuşturan bir Kim Jongin görmek beni ürkütmüştü.

"Günaydın Kyungsoo. Üzgünüm erken kalkamadım." söylene söylene masaya yaklaşırken onu durdumdum. Ne var gibisinden yüzüme baktığında omuzlarından tutup onu döndürdüm. Konuşmak için fazlasıyla üşengeç bil halde olduğumdan onu banyoya doğru iteledim. Lavaboyu işaret edip elini yüzünü yıkamasını bekledim. Yüzüme sadece boş gözlerle baktığında gözlerimi devirdim. "Günaydın Jongin. İlk önce elini yüzünü yıkaman lazım." temiz bir havluyu yanına asıp mutfağa geri gittim. Masaya oturup yemeklerden azar azar yemeğe başladığımda o da karşıma oturup yemeğe başladı. Sessiz geçen yemek faslı hızlıca bitmişti. Telefonumun çaldığını duyduğumda tabağımı kaldıramadan odaya koştum. Bilinmeyen bir numara olduğunu görünce başta kaşlarımı çatsam da polis olabileceğini düşünüp açtım. "Merhaba Do Kyungsoo ile mi görüşüyorum? Bay Do annenizin yatış işlemleri için aramıştım. Sizin için de müsaitse haftaya yatışı olacak bu süre boyunca bizim normal hastanemizde gözetim altında kalacak." bir şey diyemezdim. Birkaç aydır annem için hastanelerin boşalmasını bekliyordum. İtiraz edemezdim. Bensiz, doktorlarla beraber çok daha iyi olacaktı. Onaylayıp iki gün sonra için evrakları istedikleriyle ilgili bilgileri bana mail yoluyla atacaklarını söyleyip kapattılar. Derince bir iç çekip bağdaş kurduğum yere gözlerimi diktim. Annemin iyileşeceğinden pek emin değildim. İyileşse dahi ben onu ister miyim bilmiyordum. Çıkmazdaydım ve sanki hayatım şuan dışarıdan biri sayesinde ilerletiliyormuş gibi hissediyordum. Sanki bir oyun içindeyim ve oyunu oynayan kişi rastgele tuşlara basıyordu. Sırt çantamı alıp cihazımı taktığımda rahatsız olduğum şey sayısı iki katına çıkmıştı. Çantayı omuzlarıma geçirip Jonginin yanına gittim. Salonda telefonda biriyle konuşuyordu. Beni görünce hızlıca kapatıp bana döndü.