My Everything || JenLisa

Chapter 20

Lisa's POV
It's been a week pero wala pa rin nagbabago, di ko pa rin siya pinapansin, madalas ko nakikitang magkausap si jennie at si hanbin, mukhang masaya si hanbin kay jennie, nakikita ko yun sa mga ngiti niya kaso si jennie sobrang plain lang ng mukha niya tuwing kausap niya si hanbin, I miss her so much, itong pag-layo ko sakanya akala ko makakatulong ito sakin para mawala na yung nararamdaman ko sakanya pero parang mas lalo pang lumalim ang nararamdaman ko para sakanya dahil itong paglayo ko ang siyang naging dahilan para matutunan kong magmahal ng totoo, na kahit hindi kami nag-uusap at nag-papansinan, nanatili pa rin ang pagmamahal ko sakanya. So ngayon napagdesisyonan ko ng sabihin ang nararamdaman ko sakanya, hindi na ako maglilihim at magiging duwag.

"Are you sure about this lis?" tanong ni rosé.

"Yes thanks rosé" sabi ko.

Today is Friday and makikita ko na siya sa school, kakausapin ko na siya. Habang naglalakad ako sa hallway, habang hinihintay mag-bell nakita ko si jisoo unnie.

"Jisoo unnie!" tawag ko sakanya.

"Oh lis? Why?" tanong ni jisoo.

"Asan si jennie?"tanong ko at binigyan niya lang ako ng nagtatakang tingin.

"Yes kakausapin ko na siya" sabi ko.

"Finally lisa, alam mo bang naging malungkot yang si jennie sa buong week na to? Simula nung hindi mo siya kinausap" sabi ni jisoo.

"Really? I'm so sorry." sabi ko.

"You don't have to say sorry lisa"sabi niya. "Kay jennie dapat" dagdag niya.

"Nilayuan ko lang naman siya kase—" pinutol ako ni jisoo.

"Shh alam ko lis, may feelings ka sa bestfriend ko"sabi niya at ikinagulat ko.

"H-how'd you know?" tanong ko.

"Nandun ako lis pagkatapos nung call niyo and narinig ko yung sinabi ni jennie, at kung ako ikaw syempre masasaktan rin ako" sabi niya.

"Alam mo si jennie minsan lang yan magmahal, kaya sana maintindihan mo kung ganyan siya, lisa alam kong meron rin nararamdaman yan si jennie sayo, kaso hindi niya lang sinasabi dahil nga gusto niya sigurado siya, mabuti rin at naisip mong lumayo ka muna at least nakapag-isip siya" dagdag niya.

"Thank you unnie" sabi ko at niyakap siya.

"Now, puntahan mo siya sa cafeteria, dapat dun kami magkikita pero sabihin mo sakanya mas kailangan ka niyang kausapin" sabi niya.

"Thank you talaga unnie"

"Go na" sabi niya at tumakbo na ako sa cafeteria.

Nakarating ako ng cafeteria naka-upo lang siya habang umiinon ng coffee niya, natigilan siya ng nakita niya akong papalapit sakanya.

"Can I talk to you?" tanong ko.

"S-sure, upo ka" sabi niya.

"Look I'm sorry" sabi ko.

"Para saan?" sabi niya.

"Dahil hindi kita pinansin" sabi ko habang nakayuko at natahimik kaming dalawa.

.
.

"I missed you" sabi niya at napatingin ako sakanya.

"W-what?" sabi ko habang namumula ang pisngi ko.

"I said I missed you monkey"sabi niya habang nakangiti, ang ganda talaga pagmasdan yang gummy smile niya na yan.

"So bati na tayo?" sabi ko while pouting.