Six Steps To Handle A Breakup.

step 1; park jimin

[medya; ed sheehan- even my dad does sometimes]

step 1; yeni şeyler her zaman eskileri unutturur

O kapıdan çıktığında artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordu, Park Jimin.

Tam olarak üç yılını bırakmıştı arkasındaki evde. Sevdiğini bırakmıştı. Ama verdiği karardan geri dönmemekte kararlıydı. Çıkmıştı bir kere, hissetmişti bir kere Yoongi'nin artık onu sevmediğini.

Bu bencillik miydi acaba? Yoongi'nin onu sevmediğini hissettiği için onu terk ediyordu ama o hala onu sevmeye devam ediyordu. Sevgi görmediği kişiye sevgi göstermemek adına onu terk etmişti. Yorulmuştu, korkmuştu. Min Yoongi artık Park Jimin'e eskisi gibi değildi. Park Jimin onun sevgisinden şüphe etmişti.

İlişkilerine başlarken söz vermişlerdi birbirlerine, aşklarından şüphe etmeyeceklerdi. Park Jimin belki bu sözü bozmuştu ama Yoongi daha büyük bir sözü bozmuştu; ona sevildiğini hissettirmemişti.

Park Jimin, Yoongi'yi acıktığını düşündü ilk zamanlarda. Artık kendinden bıktırdığını, Yoongi'nin onu bırakıp gideceğini düşündü. Bekledi, gerçekten bekledi. Aşık olduğu adam tarafından terk edilmeyi bir süre bekledi. Yoongi onu terk etmedi ama her gün umursamazca davranıp onun kalbini kırdı. Her akşam, yataklarına girdiklerinde Yoongi uyuduktan sonra Park Jimin kalkıp balkonda yıldızları izlerken ağlardı.

Eve yeni şeyler almaya çıkarlardı, ay bir kere. Park Jimin ilk zamanmış gibi heyecanlanır, evlerine bir şeyler seçmeye başlardı. Yoongi ilk zamanlarda Jimin'in bu heyecanlı hallerini videoya alırdı, fotoğrafını çekerdi. Son zamanlarda ise Yoongi gelmemeye başlamıştı. "Zaten her şeyi sen seçiyorsun Jimin, al gel işte." derdi. Jimin içindeki buruklukla alışverişe giderdi ama sevgiyle almazdı eşyaları, zaten o eşyalar da bir haftaya kırılır, bozulurdu.

Park Jimin isterdi ki, eskisi gibi her şeylerine sevgilerini katsınlar, mal varlıklarının önünde manevi aşklarını göstersinler onları kendi değerlerini kazandırsınlar. Olmamıştı. İstediği olmamıştı.

Park Jimin, arkasında bıraktığı adamı düşünerek arkadaşının evine varmıştı. Arkadaşı kapıyı açana kadar bir damla gözyaşı dökmemişti, kendini zor tutmuştu. Jeon Jungkook'un yüzünü görür görmez dizleri üstüne çökmüş ve tüm kırıklıklarını gözyaşıyla dışarı vurmuştu. Jeon Jungkook ise arkadaşının sırtını okşayarak onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama biliyordu hiçbir şey onu sakinleştirmeyecekti.

Jeon Jungkook arkadaşını, onun için hazırladığı yatağa yatırıp uyuyup dinlemesini umdu. Ama Park Jimin sabaha kadar gözlerini kapatmadı. Onsuz olduğu her yer ona garip geliyordu. Yoongi'nin sıcaklığını yanında hissetmesine ihtiyacı vardı.

Sabah oldu, Park Jimin yataktan kalkmak istemedi. Günler geçti Park Jimin ağlamaktan ve yanlış karar verdiğini düşünmekten başka bir şey yapmadı.