Ne kadar süredir bu şekilde yatıyorum en son ne yedim ,hava nasıl bilmiyorum. Telefonum kaç defa çaldı çaldı kapandı bilmiyorum. Zil ne kadar süredir çalıyor bilmiyorum.
Bu depresyon gibi değil de ne bileyim yavaş yavaş azalıyorum sanki yavaş yavaş yok oluyorum. O gittiğinden beri ben diye birşey kalmamıştı sanki.
Zaman mekan kavramı yok olmuştu.
Aşkmıydı bu?
İnsan kardeşim dediği kişiye aşık olabilirmiydi?
Ya biz yıllardır beraber yaşıyorduk 4 yaşındaydım onu gördüğümde , kaç tane sevgilim oldu.
Onu ne kadar kırdım ben ya gözünün önünde optüğüm kaç kız oldu. Şimdi yanından geçen kız ya da erkek hepsini öldürmek istiyorum. Onun kokusunun girdiği her burunu kırmak istiyorum.
Bu doğru gelmiyordu.
Ama bu haldeyken bana tek çare olacak şey onun kokusu ile uyumak olduğunu biliyordum.
Onun yüzünden bu halde olsamda ilacımın yine o olduğunu biliyordum.
O bir tür bağımlısı olduğum bir bal gibi.
Delibal.
İlaç olduğu gibi zehirde.
Korkuyorum evet , çünkü lgbt bireyi olmak kolay değil bunu başkalarına söylemek , aileye anlatmak, kabul edilmeyı beklemek. Gerçi benin tek ailem oydu.
Ya sevilip ya da atılmak. Bir çöp gibi.
Ben herşeye rağmen onu sevebilirmiydim?
Cevabının ne olduğunu bilmesemde denemek istiyordum.
Karaçocuk: dün ne yediğimi bile unutuyorum ben Nasıl oluyorda seninle ilgili hiçbirşeyi unutamıyorum
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
