အဟက္...႐ူးလိုက္တာ
.....လြမ္းေနတာတဲ့လား.....
ေ႐ွာင္က်ိ ခပ္ေရးေရးမ်ွျပဳံးမိသြားသည္
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း အဆိုးေတြခ်ည္းမဟုတ္ဘူးပဲ
ဟြာခ်င္းကူ ႐ုတ္တရက္ေခါင္းေထာင္လာကာ
"ယံ အျပစ္ေပးခံတာလား"
သူမ သတင္းၾကားခဲ့တုန္းက ယံမွန္းမသိခဲ့
ဧကရာဇ္က ကိုယ္လုပ္ေတာ္ခ်န္ကို အျပစ္ေပးတယ္လို႔ပဲ
ၾကားခဲ့ရသည္
ခ ုယံပုံစံကလည္း ေဖ်ာ့ေတာ့ၿပီး အားမ႐ွိသည့္ႏွယ့္
ေ႐ွာင္က်ိ ဘာမွျပန္မေျဖေတာ့ဘူး
နန္းေတာ္တစ္ခုလုံး သတငိးကပ်ံ ့ၿပီးသားပဲေလ
ဟြာခ်င္းကူ ေ႐ွာင္က်ိလူပ္ေတာင္မလူပ္ႏိုင္တာကို
သတိထားမိၿပီး မ်က္ရည္ေတြဝဲတတ္လာသည္
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမ်ား ဒီေလာက္ရက္စက္ႏိုင္ရတာလဲ"
ေ႐ွာင္က်ိ ဟြာခ်င္းကူကို တည့္တည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဆိုေတာ့ မင္းကမိဖုရားေခါင္ႀကီးေပါ့ေနာ္
ဧကရာဇ္ၿပီးရင္ မင္းကအာဏာအျပင္းဆုံးေပါ့
မင္းရဲ႕အေဖက အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆို
အရမ္းအာဏာ႐ွိမွာပဲေနာ္ ငါ့ကိုတစ္ခုေလာက္ကူညီပါလား"
ေ႐ွာင္က်ိရဲ႕အသံက ၾကားရတယ္ဆို႐ုံေလး
တိုးတိမ္လြန္းၿပီး ဝမ္းနည္းမူေတြယွက္သန္းေနသည္
"ယံသာအလို႐ွိရင္ ေျပာေနစရာေတာင္ဘူး
လြန္းကအားလုံးလုပ္ေပးမွာ"
ေ႐ွာင္က်ိ မ်က္ရည္ေတြကို ထိန္းထားရင္း
"ငါ့ကို....
ကယ္ပါ လြန္း..
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ဧကရာဇ္လက္ထဲက ကယ္တင္ေပးပါ
ငါေသေတာ့မယ္"
အက္ကြဲကြဲစကားအဆုံး မ်က္ရည္ေတြတာက်ိဳးသလိုက်ိဳးက်လာသည္
မတားႏိုင္ခဲ့ဘူး ခနၶာကိုယ္ကနာက်င္မူေတြက
အ႐ိုးထဲထိစိမ့္ဝင္ေနတာမို႔ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး
ဟြာခ်င္းကူ အျမန္ပင္ ေ႐ွာင္က်ိရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးရင္း
"ဟင့္အင္း ယံမငိုပါနဲ႔
အဲဒီလူယုတ္မာလက္ထဲက လြန္းကယ္ေပးမွာပါ
ယံမငိုပါနဲ႔ေနာ္"
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္၊ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဖန်ဆင်းခဲ့သည့်(Completed )
Fantasyကိုယ္ေရးေနတဲ့ fic ထဲ ကိုယ္တိုင္ျပန္ေရာက္သြားတဲ့ Author တစ္ေယာက္ေၾကာင္း😉 ### ကိုယ်ရေးနေတဲ့ fic ထဲ ကိုယ်တိုင်ပြန်ရောက်သွားတဲ့ Author တစ်ယောက်ကြောင်း😉
