~Ένα κορίτσι από μικρό μαθημενο μόνο να πονάει...💔
Η άσχημη παιδική της ανάμνηση την ακόλουθα σε κάθε της βήμα
Η μοναξιά πλέον ο μοναδικός της φίλος
Ενώ οι εχθροί όλο και πολλαπλασιάζονται...
Ένα αγόρι που θα της κυριεψει το μυαλό💫
Η y/n θα βρεθε...
Ξαφνικά βλέπω ανθρώπους μπροστά μου , περπατάνε ανάμεσα μου...
Χάνονται τώρα..όμως βλέπω κάποιον στο βάθος
Δεν το πιστεύω!
Είναι αυτός με το μηχανάκι!
Γιατί έρχεται κοντά μου;;;
Μ:y/n ξυπνά καλε! Y/n:ααα τι εγινε; Μ:μάλλον έβλεπες όνειρο γιατί μιλούσες μόνη σου Y/n:α ναι...έβλεπα Μ:τι έβλεπες; Y/n:τίποτα κάτι βλακείες δεν θυμάμαι
Μ:α οκ...έλα σήκω πάμε Y/n:κάτσε, τι; Που παμε; τι ώρα ειναι; Μ:χαχα είναι ήδη 11 και θυμάσαι λέγαμε πως θα πάμε για ψώνια Y/n:α ναι ναι σηκώνομαι να ετοιμαστώ
Εφόσον φάγαμε και ετοιμάστηκα βγήκαμε από το ξενοδοχείο και πήγαμε προς τα μαγαζιά
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Είχε τόσο κόσμο , κίνηση , φασαρία , μεγάλα και όμορφα μαγαζιά...κάποιοι μαγαζάτορες άρχιζαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικα στολίδια...στεφάνια , μπάλες , φωτάκια ήταν όλα ζηλευτα. Κάθε Χριστούγεννα στο ορφανοτροφείο στολίσαμε τέτοια εποχή , ήταν ωραία αλλά ελπίζω τα φετινά να είναι ακόμα πιο όμορφα...
Μπήκαμε μέσα σε ένα μαγαζί και δοκιμαζαμε ρούχα , πήγαμε για παπούτσια , σε έναν όμορφο φούρνο για να φάμε και έπειτα κάναμε βόλτα από δω και από κει
Εφόσον πήγε μεσημέρι και πεινασαμε , πήγαμε ξανά πίσω στο ξενοδοχείο.
Πέρναγαν οι ώρες και απλά καθόμασταν και χαζευαμε στα κινητά μας ώσπου μας ήρθε η ιδέα εφόσον βαριομασταν να βγούμε ξανά έξω σε ένα κλαμπ.
Ετοιμαστηκαμε , πήραμε ταξί και φτάσαμε στο κλάμπ.
