Η Μαρια Γουαδαλουπε ηταν ξυπολυτη και νηστικη.
Ζουσε στις φτωχες βρωμικες γειτονιες του Μεξικου ολομοναχη σε ενα καλυβι (που λεει ο λογος δηλαδη ισα ισα που στεκοταν πριν πεσει στο κεφαλι της και της φερει μεγαλη συμφορα) επειδη ηταν ορφανη.
Βγαινοντας στο δρομο, ενα αμαξι κοντεψε να την χτυπησει και να αποβει μοιραιο!
Καθως η Μαρια Γουαδαλουπε πηγε να σκυλοβρισει τον οδηγο (γιατι οπως προειπαμε δεν εχει τροπους αφου μεγαλωσε ορφανη νταααα) εκεινος βγηκε να ζητησει συγγνωμη.
ΜΟΛΙΣ ΤΟΝ ΕΙΔΕ....Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΞΕ ΑΜΕΣΩΣ! ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!
Εκεινος την κοιτουσε εκστασιασμενος.
Φαινοταν πλουσιος και ξανθος, αλλα η Μαρια Γουαδελουπε δεν μπορουσε να ξερει, ηταν αλλωστε ΤΟΣΟ ΑΘΩΑ...
"Εισαι ενταξει;", ρωτησε δραματικα.
Η Μαρια Γουαδαλουπε δεν απαντησε. Ειχε μεινει καρφι.
"Με λενε Μαρκο Χαβιερ Καρλος Ρομπερτο ντε Σιδιναδα. Εσυ ποια εισαι;"
"Ειμαι η Μαρια Γουαδαλουπε Λετισια Γκαμπριελα Τερεζα Σιλβια Αννα-Μαρια."
"Εχεις πολυ..."
"Ωραιο ονομα;"
"Μεγαλο θα ελεγα."
Η Μαρια Γουαδαλουπε Λετισια Γκαμπριελα Τερεζα Σιλβια Αννα-Μαρια χαμογελασε.
Της εκανε κοπλιμεντο σωστα;
"Κι εσυ εισαι..."
Αλλα δεν προλαβε να αποτελειωσει την προταση της. Ενα αμαξι πεταχτηκε κατα πανω της και την πεταξε ξερη στον χωματοδρομο.
