i just keep on coming back to YOU

Back to normal

Donny's POV

Hindi ko inasahang magagawa ko yun sa harap ng maraming tao. Up until now na 2 days na ang nakalipas at monday nanaman, gumigising ako na yun agad ang naiisip at may worries na baka ma awkward or worse layuan ako ni Shar.

"Waaaaaaahhhh! Why am I keep on thinking about that?!! Please stop!" Sigaw ko habang nakahiga pa.

It's 7:15 in the morning at 9 am pa start ng class ko where in kaklase ko si Shar. I am actually taking up Business Management at si Shar ay Psychology. Magkakaklase kaming barkada sa lahat ng GE subjects namin.
Tumayo na ako at nag handa ng almusal, pakatapos kong kumain ay naligo na ako at nag ayos. Walang uniform sa university namin kaya naisipan kong mag all black at yung sapatos ko lang ang iba yung kulay. 8:30 na kaya napagpasyahan ko nang umalis at pumunta sa school. Hindi rin nag tagal ay nakarating na ako. After ko mag park ay nag lakad na ako papuntang classroom. Habang nag lalakad napapansin kong maraming nakatingin pero hindi ko na inintinde. Nakarating na ako sa classroom at nakita ko na rin sila. Pumunta ako sa tabi nina Iñigo at Zach sa pinakalikod na row. Napansin kong nasa harapan ko naka upo si Shar at halos naka all black din. What the?! At napansin din nila yun, syempre.

"Uyyy nag usap ba kayo na mag all black ngayon? Hahaha" natatawang sabi ni Miles na katabi si Shar.
"Parang may paguusap ngang nangyare ahh. Hahahaha." Sabat naman ni Zach.
"Pagkapasok palang nga ni Don si Shar agad yung tinignan ko eh. Ahahaha" sabi naman ni Hannah. Walang reaction si Shar dahil naka earphones sya at nakapikit pa.
"Kung ano anong naiisip nyo mga siraulo. Nagkataon lang." Sagot ko.
"Suuuss baka destiny yan!" Sabi ni Mika.
"Yieeeh, kayo ahhh!" Sabat naman ni Iñigo.
"Tumahimik nga kayo! Ang iingay nyo!" Iritang sabi ko.

Nag tawanan lang sila kaya napa iling nalang ako at nag cellphone. Maya maya dumating na ang Prof namin at nag lesson na. Naging normal naman ang araw na to pero hindi parin mapigilan nina Zach ang mang inis at pagdiskitahan kami ni Shar. Parang wala lang ngang pake si Shar eh. Napansin ko ring hindi naman sya na awkward, she can even smile at me na parang wala lang nangyare nung friday. At dahil dun nairita ako lalo, bakit parang ako lang yung naapektuhan? Ganon nalang ba yun? Back to normal nalang ba? Haaaayst ang gulo!!! Lumipas na ang oras at uwian na, kaya hindi ko na hinintay sina Zach, nauna na akong umuwi. Tinext ko sila nang makarating na ako sa condo. Habang nag lalakad ako papuntang elevator nakita ko si Shar na papasok kaya tumakbo ako para maabutan sya, at ayon naabutan ko nga, kami lang ang nasa loob. Ang tahimik. Gusto kong mag salita pero nagulat ako nang magsalita sya.

"So, how's your day so far?"
"Normal naman, naiirita parin sakanila (kina Zach)😑"
"Yeah, they tease you everytime. That was cute anyway. Haha☺"
"Wow cute pa talaga yun ahh ahahaha.😆"
"You guys looked like kids awhile ago.😄"
"Tssssk. Hindi ko nga alam kung bakit ko sila naging kaibigan eh. Ahaha, but do you know why they are teasing me earlier? 🤨"
"Actually no 😅."
"Seriously? 😯"
"Ahaha yeah. 😅"
"They were teasing me because we have the same outfit. 😏"
"Woooaah! I didn't noticed it earlier. 😲"
"Wow ngayon mo lang talaga napansin ahh. 😒"
"Sorry, I did not know that it was because of me also. 😥"
"Hey, it's okay. Sanay naman na ako sa mga yun eh. And you look good naman sa suot mo ngayon. 😅" at bumukas na ang pinto ng elevator.
"Really, thanks. By the way I'll go ahead, and you look good with that outfit too, bye. 🙋🏻‍♀️"

Kumaway nalang din ako dahil naubusan na ako ng sasabihin. Lumabas na rin ako at dumiretso sa unit ko. Nag bihis na ako at nag pahinga. 6pm na nang naisipan kong mag luto ng dinner. Nag lakad na ako papuntang kusina. Habang nag aayos ako nang ingredients may kumatok kaya linapitan ko muna. Pag bukas ko nakita ko si Shar na hawak ang daliring dumudugo.

"What the heck happened to you?" May pag aalalang tanong ko.
"I accidentally cut my index finger while I'm chopping, and I don't have first aid yet, I forgot to buy those." Nahihiyang sabi nya.
"Haay nako, dapat lagi kang may ganon. Come in." Pinaupo ko sya sa sofa.
"Thanks."
"I'll just get the first aid, stay here."
"Okay." Nag lakad na ako papunta sa may kitchen para kunin ang first aid kit sa kabinet. Pagbalik ko...
"Hey, are you okay?" Namumutla sya.
"I don't like blood." Mahinang sabi nya.
"Bakit di mo sinabi agad!" Medyo pasigaw na sabi ko.

Hindi na ako nag aksaya ng oras, ginamot ko na yung sugat nya. Medyo malaki yung cut, kaya medyo matagal humupa yung pagdurugo. Diniinan ko ang pag pisil para mag stop yung flow ng blood, nakita ko na napapikit sya kaya nag sorry ako pero sabi nya okay lang. Tumigil na ang pag dugo kaya tinuloy ko na ang pag gamot at linagyan ko na ng band aid.

"Thank you so much, Don."
"No problem, anytime."
"I'll go ahead, I'm also going to cook eh."
"Hindi ka na makakapagluto ng maayos dahil sa sugat mo. Dito ka nalang kumain."
"Thanks, but no thanks. You helped me with my wound already, that's too much for me."
"Don't mind it. I insist."

Hindi na sya nag pumilit umalis, kaya tinuloy ko na ang pag luto. Nag luto ako ng pork adobo at nakapag luto na rin ako kanina ng kanin. Natapos ako mag luto at mag ayos ng kakainin ng 7:30 na.

"Come on Shar, let's eat."
"Okay, thanks Don."
"You're welcome."

Then we started to eat. Hindi na rin sya umimik nag patuloy lang kami sa pag kain. Natapos na kami at inayos ko na yung kinainan namin tumulong sya sa pag dala ng kinainan sa lababo at pinunasan nya yung lamesa. Pakatapos nyang magpunas ay nag salita sya.

"Don I'll go ahead, thanks a lot again."
"May gagawin ka pa ba mamaya? O matutulog ka na?"
"Nothing and I'm not yet sleepy. Actually I am going to watch a movie at my unit, d'you want to come?"

-------------------●

Comment lang po kayo kung may grammatical error, wrong spelling, or kung ano pang problema. 👇😁