A Missing Soul 2

Rose

Mitch laat me weer los, maar ik trek hem vrijwel meteen aan zijn shirt mee naar binnen. Ik druk mijn lippen weer op de zijne, terwijl hij snel de deur achter zich dichtmaakt. Hij zoent me meteen weer terug. Hij zet een paar stappen naar voren die ik met hem mee loop. De koude stenen van de muur voel ik in mijn muur. Mitch pint mijn handen boven me. Hij drukt zijn lippen in mijn nek en plaatst zijn lippen meteen op de goede plek. Overal ontstaat kippenvel. 'Dat je die nog wist zitten,' weet ik eruit te krijgen.

Ik voel Mitch tegen mijn huid aan grijnzen. Hij laat mijn handen los en ik ga meteen met mijn handen door zijn haar heen. Ik trek er zachtjes aan zijn haren, waardoor er een kleine kreun zijn lippen verlaat. Ik grinnik zachtjes en laat hem los. Mitch kijkt me afwachtend aan. Ik zet een stap dichterbij en druk een kus op zijn wang. 'Welkom terug,' fluister ik zachtjes in zijn oor. 

Voor een enkele seconde ontstaat er overal kippenvel bij hem, maar meteen daarna trekt hij me in een stevige omhelzing. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en laat alles even over me heen gekomen. 'Dankjewel Rose,' zegt hij en als hij me loslaat drukt hij een kus op mijn voorhoofd. 

Ik glimlach terug als reactie en loop dit keer langs hem af. 'Wil je iets te drinken?' vraag ik met een lichte blos op mijn wangen.  Mitch grinnikt zacht en knikt een keer. 'Doe maar wat water,' zegt hij.  

'Je hoeft niet zo verbaasd te kijken,' lacht hij als ik nog steeds op dezelfde plek sta als net. Ik schud mijn hoofd een keer om wakker te worden uit mijn gedachte. 'Geen bier voor jou dan,' zeg ik schouderophalend als ik naar de keuken loop en kijk hem nog eens speels over mijn schouder aan.

'Doe dan ook maar!' hoor ik hem nog roepen voor ik de keuken in loop. Ik schud lachend mijn hoofd en pak er twee uit de koelkast. Als ik terugloop zie ik Mitch het zich gemakkelijk maken op de bank. 'Je bent echt weer thuis zo te zien,' grinnik ik en maak de twee bierflesjes open. 'Bij jou ben ik altijd thuis,' zegt hij en knipoogt naar me. Ik glimlach terug en geef hem een flesje. Ik ga naast hem op de bank zitten en hij trekt me vrijwel meteen tegen zich aan. 

'Op een goede tijd samen,' zegt hij met zijn flesje naar mij toe gericht. Ik laat mijn flesje zachtjes tegen de zijne aan tikken. 'Op een goede tijd samen,' herhaal ik glimlachend zijn woorden.

#

Ik zit achter Mitch zijn schouder verschuild en probeer de enge beelden van het scherm te ontwijken. Mitch daarentegen ligt helemaal dubbel van het lachen. 'Hoe kan je een horrorfilm eng vinden als je zelf in de industrie werkt? Je weet toch dat alles nep is?' vraagt hij.

'Dat ik weet dat het nep is wil niet zeggen dat ik het wil zien,' verdedig ik mezelf zachtjes. Mitch lacht om mijn opmerking, maar drukt dan toch een kus op mijn slaap. Een tevreden warm gevoel overwelmd me. Ik besef me dat ik echt ben met de jongen van wie ik hou.

Toen ik met Jace was leek altijd alles overweldigend te zijn, maar dat kwam achteraf gezien waarschijnlijk meer door onze levensstijl dan door de interactie tussen ons. Bij Mitch is alles anders en zeker nadat ik terug ben gekomen van het opnemen van deel twee.

Het had tijd nodig, maar het voelt nu gewoon weer zo goed dat ik niet zou weten wat ik zonder hem aan zou moeten.

'Waar moet je aan denken?' vraagt Mitch en hij kijkt me bezorgd aan. 'Aan hoe leuk jij bent,' zeg ik en leun naar voren voor een kus. Hij glimlacht en mompelt snel 'schattig,' voordat hij zijn lippen tegen de mijne drukt.

Hij slaat een arm om me heen en ik kruip dicht tegen hem aan. Als ik naar het beeldscherm kijk zie ik dat Mitch de televisie uit heeft gezet. Ik werp hem een vragende blik toe. Hij schudt een keer lachend zijn hoofd en zegt 'Ik wil alleen televisie kijken wanneer jij te zien bent,' glimlacht hij.