9th

209 15 8
                                    

Leżę bezczynnie na łóżku słuchając „Monster" Henry'ego. Mam ochotę na wszystko co kojarzy mi się ze smutkiem.

Nie wychodzę z pokoju odkąd wróciłem. Kiedy ktoś mnie woła udaje, że nie słyszę, albo, że śpię

Nie mam nadziei na nic. Straciłem ją. Miałem nadzieje na lepsze życie. Przyjaciół, może nawet chłopka? Znienawidziłem cię Hyunjin!

Dlaczego to tak boli? Przecież on jest, bądź był tylko i wyłącznie moim przyjacielem. Na co ja liczyłem?

-Płaczesz?-Jedna z słuchawek została wyjęta z mojego ucha, ale nie przeze mnie

-Idź stąd, JunJae. Chce być sam!

-Jeongin. Mama kazała ci przyjść na obiad-Ja pierdziele

-Nie jestem głodny...

-Nie obchodzi mnie to, Jeongin!-Słyszę głos mojej mamy-Masz tu przyjść i zjeść z nami jak człowiek!

-No dobra! Już idę!-Wstaje niechętnie z łóżka, omijam mojego brata i kieruje się do kuchni

-Siadajcie. No już już!-Moja mama ma dzisiaj zdecydowanie zbyt dużo pozytywnej energii

🌅🌅🌅

-Jeongin. Wyjąłbyś te słuchawki z uszu przy stole!-Podniosłem wzrok na mojego tatę-Słuchasz mnie w ogóle?

-Hm? Tak...Po prostu nie mam ochoty na rozmowy. Mogę iść do pokoju?-Mój tata spojrzał na moją mamę

-Idź-Westchnął.

Wstałem od stołu i wróciłem do łóżka. Przykryłem się i zamknąłem oczy.

Jeongin. On nawet nie był twój!

Ale wyznał mi uczucie! A potem tak po prostu mnie zostawił! Lisa miała racje! Jedyne czego brakowało, to to, żeby się mną pobawił!

Od: Lisa
Wszystko w porządku?

No tak. Dała mi wczoraj swój numer...

Do: Lisa
Wszystko okej😊

Gówno prawda! Wcale nie jest okej! Czemu ją okłamuje?

-Jeongin. Chodzi o Hyunjin'a?

-Mamo. Zanim wejdzie się do pokoju to się puka...

-Zapukałam. Prawdopodobnie nie słyszałeś...-Usiadła na łóżku-Wiem, że prawdopodobnie nie chcesz o tym rozmawiać. Ale chce wiedzieć, co się dzieje. Może mogę ci pomóc?

-Jeżeli wyrzucisz mi z głowy myśli o Hyunjin'ie to tak. Pomożesz mi...

-Niestety nie mam takiej mocy-Szkoda...-Co się stało pomiędzy tobą, a Hyunjin'em?

-Nic takiego. Po prostu...chce o tym zapomnieć i tyle. Chce zapomnieć o tym wszystkim! O nim! O tym, że w ogóle go poznałem! Dlaczego nie mogę? Dlaczego cały czas widzę jego obraz przed oczyma? Nie chce o nim myśleć!-Jestem na skraju tego, żeby się nie rozpłakać-To jest okropne!

-Dlaczego chcesz o tym zapomnieć?

-On...powiedział, że mu się podobam. Tak powiedział. Potem nie odzywał się do mnie przez całą imprezę! I całował się z nim! Nie wiem dlaczego mnie to tak bardzo boli!-Ostatnie słowa wykrzyczałem przez łzy

-Jeongin. Uspokój się...Nie wiem kim jest ten z kim całował się Hyunjin, ale skąd wiesz, co to dla niego znaczyło? Zapytałeś go o to w ogóle?

-Nie...

-Może powinieneś?

-Nie chce z nim rozmawiać...Chce zostać sam...-Moja mama przytuliła mnie i wyszła

Far Away From HereWhere stories live. Discover now