Internal Sky

(Chap-10)

ဒိုင္ယာရီ အနီေလး ကိုကိုင္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ တင္ပုလြဲ ထိုင္လိုက္ သည္။

စာအုပ္ကေလးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီဴ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာေတာ့
.
.
.
"ငါ့ဘဝရဲ႕ပထမဦးဆံုးေသာ သူငယ္ခ်င္း" ဆိုၿပီးေခါင္းစဥ္ေလးတပ္ထားသည္။
Date က

2.6.2009

လြန္ခဲ့ေသာ 10 ႏွစ္ ခန္႔က....

ကိုကို ပထမဦးဆံုး 7 တန္း ကို စတက္တဲ့ရက္ပါ
ေက်ာင္းကိုဦးတည္ၿပီး စက္ဘီးကေလးနင္းရင္းနဲ႔ေပါ့ ကိုကို ကေျမာက္ဒဂံု ေတ္ာ ဝင္အိမ္ရာ မွာေနခဲ့ပါတယ္ ထိုအခ်ိန္က
တက္တဲ့ေက်ာင္းက အ ထ က(3) ျဖစ္လို႔ အိမ္ကေနဆို စက္ဘီးကေလးနဲ႔ 10 မိနစ္ေလာက္နင္းရင္ ေရာက္ပါတယ္။

ဒီေန႔လည္း ေဘး အိမ္ခန္းကို ေစာေစာစီးစီးလူေတေျပာင္း လာလို႔ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့သည္

လူကသာေက်ာင္းကို သြားေနတာ စိတ္က သိပ္မပါ
သိပ္မပါတာမဟုတ္ပါဘူး ပါကိုမပါတာ ပါ။
ငယ္ငယ္တည္းက စကားနည္းလို႔ မေပါင္းအသင္းရွားခဲ့သည္။
မိခင္ ကိုျမင္ေတာင္မျမင္လိုက္ရသည့္ အျပင္ ဖခင္ျဖစ္သူမွာလည္စ ငယ္စဥ္ ကတည္း က ႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံပို႔ရတာမို႔ ဟန္နီကသာ ထိမ္းေက်ာင္း လာခဲ့ရသည္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကိုယ္စီတြင္ မိဘ အစံု အလင္ရိွၾကေပမဲ့ သူ႕မွာမရိွတာ မ်က္ႏွာ ကလည္းငယ္ရေသး သည္။
မိဘမရိွသည့္ အတြက္ မိမဆံုးမဖမဆံုးမ သားသမီးဆိုၿပီး တစ္ျခားေက်ာင္းသားမိဘ ေတကသူတို႔၏ သားသမီးမ်ား ကို ကိုကို ႏွင့္ ေပးမေဆာ့ပါ

ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း တစ္ေယာက္တည္းေက်ာင္း တက္ရသည္ မွာ ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ လည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေသာ ဆႏၵေတာ့ရိွသည္။

စက္ဘီးအျဖဴေလးကို နင္းရင္းနဲ႔ ပဲ 40ေဈး ကိုေက်ာ္လြန္လာခဲ့သည္။ မနက္ပိုင့္းဖစ္လို႔ ျပန္က်ေစသည္မ်ား ကို မနည္းပင္ေရွာင္၍ နင္းရေလသည္။

ေဈး ကိုေက်ာ္လြန္ လာၿပီး ခ်ဴိင့္ခြက္ကေလးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ လမ္းကို နင္းရသည္မွာ လည္း မလြယ္ကူလွ
တစ္ခါတစ္ေလ စက္ဘီးေနာက္ ဘီးက ခ်ိင့္ထဲ က်သြားလွ်င္ ဗိုက္ေတာင္ ေအာ့င္ သြားတတ္သည္ မိုးရာသီေရာက္ၿပီျဖစိေသာေၾကာင့္။ ခ်ဳိင့္မွာလည္း ေရေတကျပည့္ လွ်ံေနသည္။
ကို ကိုလည္းခ်ဳိင့္မ်ားကိုအတတ္ႏိုင္ ဆံုးေရွာင္ ကာနင္းရင္း နဲ႔ ေက်ာင္း ကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ။