ASĪ GELĪN (Wattys 2023)

⁓44⁓

alhubbu_fetat 🤗🤗🤗

Kocamın çabalarıyla beş kilo almıştım. Eğer bu hızla gidersek doğumda baya tombik olacaktım. Bunu istemiyordum. Fit bir kocaya sahip olmanın zararları, umarım kilolarımla beni severdi. Bu düşünce biraz saçmaydı ama insan ister istemez düşünüyordu. Hormonlardan dolayı daha hassas oluyorduk galiba bu dönemde bu nedenle bir tık fazla sevgi ve ilgiye ihtiyacımız oluyordu. Her şeyin fazlası zararlıydı. Zayıflık gibi çok kilolu olmakta bebeğe zarar veriyordu. Şeker yapabiliyordu. Çok fazla kitap okuyordum. Sürekli video izliyordum...

Yok olan ailemin yerini almıştılar kızlar ve Hakan Abi. Her anım da benimleydiler. Yanım da olmayan Zeliha Abla telefonla sürekli bana destek oluyordu. Haklarını ödeyemezdim. Mehmet geç geliyordu bu aralar bu nedenle çok sıkılıyordum. Önceden mesaj atıp dersleri olup olmadığını öğrendim. Beyza yemek yapmayı sevdiği için İTÜ Gastronomi bölümünü tercih etmişti. Farklı bölümlerdeydiler. Gruptan ortak saat belirlemiştik. Maharetli kocam vardı. Çay yanına koyacak; tatlı ve tuzlu kurabiyeler, ekler, bol çikolatalı pasta... Acıktım galiba. Benim için yabancı bir histi. Bebeğim babasına çekti galiba çünkü yemeğe düşkündü. Sürekli acıkıyor ve eskisi gibi hemen doymuyordum.

💫💫💫

Kızların gelme vaktine az kalmıştı. Ben de çay koyarak çok iş yaptım. Ev temizliğini sabah yapmıştım. İlk Burcu Abla geldi. Beni döndürdü. 'Evlilik yaradı kız sana kilo almışsın daha bir güzelleşmişsin.' dedi. Eşyalarını alıp içeri buyur etmiştim. Hediyemi çok beğenmiştim. Süs eşyasıydı. Salona koymuştum biz sohbet ederken, Ayşe Abla ve Beyza aynı anda gelmişti. Onlar da hediye almıştılar. Düşünceli arkadaşlarım. Onların okullarından ve benim evlilik hayatımla ilgili biraz sohbet etmiştik. Evi merak ettikleri için gezdirmiştim. Babamgilin odası aynı şekil de duruyordu. Yeni ev yapılana kadar kalacaktık. Birçok ev vardı ama ifşa oldukları için kalamıyorduk. Benim odamı düzenlemiştik. Ve Mehmet, bebeği öğrenir öğrenmez benim odamın yanında ki odayı, bebek odası olarak hazırlamıştı. Mobilyası beyazdı. Bebekler ve arabalar almıştı. Birçok elbise almıştı. Heyecanlıydı bu nedenle ona engel olmadım. Yoksa fazlasına karşıydım. Birçok çocuğumuz vardı fazla olursa da kullanmadan onlara verebileceğimi düşündüm. Etkinlik günlerinde alışverişte vardı. Onlar en çok mutlu olmayı hak ediyordular. Sürekli duvar arasında hapis hayatı sürmeleri de onlara iyi gelmezdi. Bu nedenle onlara iyi gelecek her şeyi düşünmeye çalıştım ve ben de psikolojik destek görerek hayatta kaldım. Onlara en çok onun desteğini vermeye çalışıyordum. Umarım başarabiliyordum. Bana bu imkânı veren Rabbime şükürler olsun.

Kızlara en son bebek odasını gösterdim. "Burcu Abla, " Kız bende diyorum bu kız neden böyle güzelleşti bir anda. Ay ben teyzemi oluyorum." Dedi ve bana içten sarıldı. Diğer kızlarda aynı şekilde. "Senin sayende tescilli evde kaldık yahu." Diyen, Ayşe Abla keyifliydi... Birlikte masayı hazırladık. Mehmet'in yaptığı kurabiyeleri yiyen kızlar benim yaptığımı sanıyordular. Özel tarifti ve bende saklıydı. Burcu ve Ayşe Ablayla aramız da sadece bir yaş vardı ama ben, Abla diyerek hem saygımı gösteriyor hem de onları gıcık etmeyi seviyordum. Güzel bir gün geçiriyordum. Sürekli yalnız kalmaktan çok sıkılıyordum...

Burcu Abla hariç diğerleri gitmişti işleri olduğu için. O, Hakan Abiyi bekliyordu gitmek için. Ona yaptığım kahveyi içen Burcu Abla benimle uğraşmayı da ihmal etmiyordu. 'Senin tuzlu kahve yapmana bile gerek yokmuş ki kızım bunu içen zaten direkt seni seviyordur. Bak seni o kadar çok seviyorum ki telvesini bile bırakmadım.' Dedi. Demez olaydı. Çünkü ben o anı yaşayamadım ve hayal ettim. Ailem yaşasaydı ve biz o anları yaşasaydık ne güzel olurdu. Hamilelikten dolayı duygularımı doruklarda yaşıyordum. Ağlamaya başladım kendime hâkim olamamıştım ve bu halim bana yabancı geliyordu...