ASĪ GELĪN (Wattys 2023)

⁓49⁓

(2 yıl sonra)

Saçlarımı uzatmış ve renk katarak kendimi olduğumdan farklı göstermiştim. Makyaj ile yaptığım yara izleri ile ben kendimi tanınmayacak hale getirmiştim.

Ölümümün üstünden iki yıl geçti. Bedenim bulunmasa da babasının ölümüne sebep olduğum ve ben ondan güçlü olduğum için benden nefret eden kişi tarafından cenaze töreni düzenledi. Bu benim için iyi oldu. Televizyonda gösterilen haberler ile benim ölü olduğumu herkes duymuştu. Ve birçok insanın ölümüne sebep olduğum söylenmişti. Beni kötü göstermek için. Haklıydılar ama ölümüne sebep olduğum kişiler masum kişiler değildi ve birçok kişinin ölümüne sebep olacaklardı. Ben onlar için birçok seçenek sundum ama onlar beni ve masum insanları öldürmekten ve üzerimizden para kazanmaktan başka bir şey düşünmüyorlardı. Yaptığımı hiçbir zaman savunmadım. Acısını yaşadım ama başka seçeneğim yoktu. Şimdi o anda olsaydım yapmazdım...

Gittiğim köyde bir yıl yaşadım. Onun sayesin de Rabbime olan düşüncem değişti. Çünkü o kapısına gelen herkesi affediyordu. Ben hep kendimi kirli buldum ve ondan uzak durdum yanlıştı. Bir suç işledi mi özür diliyorduk. Biliyorum işlediğim günahlar masum değildi. Ama ben kendimi affettirmek istedim. İmamın bana aktardığı bilgiler sayesinde ben içimdeki boşluktan kurtuldum. Tövbeyle belki yaptıklarım yok olmadı ama ben geçte olsa doğru yolu bulmuştum. Her şerde bir hayır vardı. Onları ardımda bırakıp gitmek benim için zordu ama karşılaştığım kişi, benim hep olmak istediğim ama kendimden tiksindiğim için hayalini bile kuramadığım, olmak istediğim insanı olmamı sağladı. İlk ayet okuydu. Ve ben dinimi kullanma talimatından, Kuran'ı Kerim-in mealini okuyarak öğreniyordum. Namazlarımı aksatmamaya çalışıyordum...

Geçen bir yılda kendimi buldum ama fedakârlık yapmam gerekiyordu. Birçok kadının onurları ve hayatları tehlikedeydi. Bizler insandık. Satılık bir eşya değildik. Ben sadece annemi ve Ebral' i değil onlar gibi acı çeken kadınları kurtarmak istiyordum. Babam, örgütün Türkiye'deki temsilcisiydi. İngilizce biliyordum sadece pratik ile geliştirdim. Babamın ardında bıraktığı USB içinde birçok bilgi vardı. Babamın benim bulmam için bıraktığı bilgiler ile ve kendi yaptığım araştırmalarımla oraya katılmak için yollar bulmaya çalıştım. Makyaj dersi aldım. Kalıcı ve başarılı yara izleri yapabilmem için. Bu dünyanın içine doğduğum için bilgisayardan anlıyordum. Ama kendimi daha çok geliştirip yeni kodlar öğrendim...

İçeri girmeyi başardım. İlk önce bir test yapıldı. Ben tövbe ettiğim için artık kimseyi öldürmeyecektim. Babamın oğluydum. Onun öğrettiklerini iyi bir yolda kullanıyordum. Verdiğim ilaç karışımı sayesinde onlar ölü gibi gözükecekti... Silah ile onları ölümcül olmayacak şekilde yaraladım. Kontrol ettiklerin de ölmüştüler ve cesetleri yok etmekte benim görevimdi. Yaptığım panzehirle hayata döndüler. Beni ispiyonlamadılar çünkü onlara yaşama fırsatı vermiştim...Şu an onların içinde bulunan bir üyeydim. Yaptığım numaralar sayesinde insanları öldürmeden ölü gösterdim. Bunu yaparken ilaçları kullandım. Kimse benim nasıl öldürdüğüme bakmamıştı. Sonuç önemliydi...

Lakabım bukalemundu. Çak çabuk kamufle oluyordum. Deri çıkartan yılan gibi kıyafet değiştiriyordum. Ve çektiğim tetikler çok hızlıydı. Uyum sağlayarak kırmızı rengine bürünüyordu kurşun.

Kadınları bir damga altında kendi malları gibi gören bu şerefsizlerin alt yapıları sağlamdı. Taki, babamın ölümü çöküş yaratmıştı. Son ize sahip annemin ölümü onların itibarını zedelemişti. Patlamada birçok adam ölmüştü. Bu işimi kolaylaştırmıştı. Ebral 'den haberleri yoktu. Toplam iki yüz kadın ve değerleri dudak uçurucu fiyattaydı. Bu sayıyı sahte ölümlerle azaltmıştım. Bu çetenin başı yapay zekaydı. Çünkü insanlar ölümcüldü. Ve isimleri bilmek önemliydi. Çünkü izin işçiliğini bir dövmeyle yok edebilirdiler.