Κεφάλαιο 10°

13.5K 536 127
                                    

Η ώρα ήταν 7:00 το πρωί.

Προσπάθησα να ξανά κοιμηθώ αλλά δεν με έπαιρνε ο ύπνος.

Θα πάω να κολύμπησω.

Αυτό να κάνεις. Να κολυμπάς μέχρι να πνιγείς.

Πολύ κόντρα μου πας τώρα τελευταία και δεν θα τα πάμε καλά

Σε αποχαιρετώ πάω στον Σπύρο.

Ποιος είναι ο Σπύρος;

Το υποσυνείδητο του Άρη:) Τσαοο

Χριστός κ Παναγία.

Πήγα μέσα στο μπάνιο έκανα τα συνηθισμένα και φορεσα ενα μαγιό.

👇:

Πήρα μια τσάντα και έβαλα μέσα τηλέφωνο, λεφτά και αντηλιακό

Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.

Πήρα μια τσάντα και έβαλα μέσα τηλέφωνο, λεφτά και αντηλιακό.

Πήγα κάτω στην πισίνα και ήταν άδεια.

Η μάλλον νόμιζα πως ήταν άδεια.

Εκεί βρισκόταν το άτομο το οποίο δεν ήθελα να δω αυτή την στιγμή.

"Καλημέρα" μου φωνάζει ο Άρης και μου κάνει νόημα να πάω δίπλα του.

"Καλημέρα" λέω.

Πήγα κοντά του και κάθισα βάζοντας τα πόδια μου στο νερό.

"Συγγνώμη και πάλι για εχθές"

"Δεν πειράζει...Δεν της έφαγα εγώ εσύ της έφαγες" λέω και κοιτάζω το πρόσωπο του που είχε μελανιές

"Λίγο γέλιος είσαι" ξανά προσθέτω και αφήνω ένα γελάκι στο τέλος

"Αλήθεια;" λέει ειρωνικά

"Σου έχω πει εκατό φορές να κόψεις αυτό το υφακι μου την σπάει" λέω και τον τσιμπαω στο μπράτσο

"Επειδή σου την σπάει θα συνεχίζω να το κάνω" λέει και χαμογελάει

Με κοίταγε στα μάτια όλη την ώρα και ένιωθα άβολα.

Αδερφός! η κάτι παραπάνω;Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα