Αδερφός! η κάτι παραπάνω;

Κεφάλαιο 26°

Που είχα μείνει🤔

Α ναιι

Τα χαρακτηριστικά του σκληριναν ενώ μετά από λίγο ξεκίνησε να φωνάζει της Ρανιας

"Με ποιο δικαίωμα απλώνεις τα χέρια σου επάνω της;"

"Αουτς Άρη μου με πονάς. Δεν ήθελα να την χτυπήσω αυτή το ξεκίνησε"

Τι λέει αυτή μωρέ

"Τι σε κάνει να πιστεύεις πως εγώ θα πιστέψω αυτά που λες; Και επίσης παρακολουθούσα από την αρχή της κίνησης σας. Σε είδα που την χτύπησες"

"Άρη μου να σου εξηγήσω"

Τα μου κομμένα ηλιθια.

Είναι δικός μου:)

"Την εξήγηση σου να την πάρεις μαζί σου να κάνετε μια στροφή και να πάτε στης τουαλέτες να πηδηχτητε" λέει και την αφήνει

Αυτή πάει να φύγει αλλά ο Άρης την ξανά αρπάζει και την γυρίζει προς το μέρος του

"Τελευταία φορά που απλώσες το χέρι σου επάνω της. Γιατί αν και είμαι αγόρι και λένε πως δεν είναι σωστό να χτυπάμε κορίτσια. Θα κάνω μια θυσία και θα σε σπάσω στο ξύλο. Γιαυτό μεινε μακρυά της" λέει και αυτή την φορά την σπρώχνει

Ααα τι σημαίνει αυτό;

Με θέλει ακόμη έτσι;

Τον βλέπω από τον τρόπο που της λέει να μην με ξανά αγγίξει.

Ο Άρης γύρισε προς το μέρος μου και μου έδωσε το χέρι του.

Το πήρα και με βοήθησε να σηκωθώ.

Έκανε στα κορίτσια νόημα να φύγουν και αυτές τον άκουσαν.

"Είσαι καλά;"

"Ναι" λέω και σκύβω το κεφάλι μου

Ακουμπάει το δάχτυλο του στο πιγούνι μου και το σηκώνει πάνω ώστε να τον κοιτάω στα μάτια

"Θέλω να μιλήσουμε"

"Εντάξει. Πότε;"

"Μόλις μας δώσουν τα βιβλία περιμενεμε στην πίσω αυλή"

Του γνεφω θετικά και μπαίνουμε μέσα στην τάξη.

Πήραμε τα βιβλία και είπα στα κορίτσια να παν σπίτι διότι κάτι συνέβηκε και έχω μια δουλειά.

Πλησίασα την πίσω αυλή και είδα τον Άρη με ένα τσιγάρο στο χέρι να κοιτάει κάπου τυχαία.

Τον πλησίασα και στάθηκα δίπλα του χωρίς να μιλάω.

"Σου έλειψα;"