မြနဲ့ မာန

အပိုင္း...၁

”အခ်စ္က ဘ၀တစ္ခုလံုးမဟုတ္ပါဘူး... ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခုပါ...”

    စာၾကည့္စာပြဲေရွ့ကနံရံမွာ ေရးကပ္ထားတဲ့ စာကိုဖတ္ၿပီး
ျမ နာက်င္စြာရယ္လိုက္မိသည္ ။ အခ်စ္က ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးသာပါ ။ အဲ့ဒီ အခ်စ္ကစလို႔ ျမရဲ႕ဘ၀ျပသာဒ္ႀကီး မီးေလာင္ေနခဲ့ရၿပီေလ ။

    အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ျမ ေၾကာက္တယ္ ။ စိတ္နာတယ္ ။

      တန္ဖိုးထားတတ္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာဆို အခ်စ္က ဘ၀ရဲ႕  တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္အခ်ိန္ေတြအတြက္ အား ။

     တန္ဖိုးမထားတတ္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာဆို အခ်စ္က တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ထစ္ပစ္မဲ့ ဓား ။

     ဓား ....ဟုတ္တယ္။ အခ်စ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဓားေၾကာင့္ ျမရဲ႕ စိတ္တခုလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ေၾကမြေနၿပီ ။ ျမ အခ်စ္ကို မယုံေတာ့ ။ လုူေတြကိုမယုံေတာ့။
အသက္ရွဳေနလို႔သာ ရွင္သန္ေနေသးသည္ ထင္ရသည္ ။ ျမရဲ႕စိတ္ကေတာ့ ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ။

     တစုံတေယာက္ရဲ႕ လွည့္စားမႈေအာက္မွာ ။ တစုံတေယာက္ရဲ႕ အေတာမသတ္နိုင္တဲ့ ေလာဘေတြေအာက္မွာ ။ ျမရဲ႕ ေမြးရာပါ အားနည္းခ်က္တစ္ခုကို ေလွကားတစ္စင္းလို အသံုးခ်ၿပီး သူ႔ဘ၀အျမင့္ေရာက္ေအာင္ နင္းတက္သြားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြေအာက္မွာ ။ ျမရဲ႕ စိတ္၊ ျမရဲ႕ ခံယူခ်က၊္ ျမရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ ျမရဲ႕အိပ္မက္၊ ျမရဲ႕ ယုံၾကည္ရာ အားလံုးဟာ ထိုေျခေထာက္တစ္စုံရဲ႕ နင္းေျခမွဳေအာက္မွာ မြမြေၾကသြားခဲ့ၿပီ ။ ခု ခ်ိန္မွာ ျမဟာ အသက္ရွဳေနတဲ့ လူ႔အခြံတစ္ခုသာ ။

”ျမေရ..အေတြးေတြလြန္ေနျပန္ၿပီလား
ကြယ္…မိုးက်ေနၿပီေလသမီး..အိမ္ထဲ
ဝင္ရေအာင္ေနာ္.…”

   ျမရဲ႕ေဘးမွာလာရပ္ၿပီး ျမဦးေခါင္းေလးကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္လာတဲ့ ရီရီ႕ရဲ႕ လက္ကို ျမခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ လုူေတြရဲ႕သနား ဂရုဏာကို ခံယူရမွာ ျမတကယ္မုန္းပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ ထိုထဲမွာ ရီရီ႕ရဲ႕ ျမအေပၚထားတဲ့ စိတ္ထားမပါ ။ ရီရီေလာက္ျမအေပၚ အစစ္အမွန္ေတြေပးနိုင္တာ ေနာက္ထပ္မရိွေတာ့ဟု ျမနွစ္နွစ္ကာကာကို ယုံပါသည္ ။