မြနဲ့ မာန

အပိုင္း...၁၇

တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ ကားေပၚမွာ တရိပ္ရိပ္မူးေ၀ေနတဲ့ ျမ ။ ျမက ကားမူးတတ္သူမဟုတ္ေပမဲ့ တညလံုး အိပ္ပ်က္ထားတာေကာ ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံက အခ်ိန္အတန္ၾကာ နိွပ္စက္ေနတာေၾကာင့္ေကာ ျမ အရမ္းပင္ပန္းေနတာ ။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ျမ လူေတြနဲ႔ အေဝးဆံုး ကို ထြက္ေျပးသြားခ်င္ၿပီ ။ ျမ မရိွေတာ့ရင္ အားလံုးေအးခ်မ္းသြားမွာ ။ သူ႔ဆီကေန သူရိွေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းကေန ျမ ေပ်ာက္ကြယ္ေပးသြားရင္ ရၿပီ မဟုတ္ဘူးလား ။
ဒါမွမဟုတ္ ျမရိွေနတဲ့ အရပ္ကေန သူ႔ကိုအေဝးေရာက္သြားေအာင္ တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္္ေကာ ။

     သူ႔ကို ျမ ဒီထက္ပိုၿပီး မခံစားေစခ်င္ေတာ့ ။ သူ႔မ်က္ရည္ေတြကို ျမ မၾကည့္ရက္ေတာ့ ။ သိပ္ကိုငယ္ေသးတဲ့ ျမရဲ႕ ခ်စ္ရသူေလး ။ ျမ ရဲ႕ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ။ ျမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခ်စ္ရပါေသာ အခ်စ္ဆံုးေလး ။ အေမျဖစ္သူုရဲ႕ အတၱနဲ႔
ျမရဲ႕ မာနၾကားက ေျမစာပင္ေလး ။

      တမင္လြတ္ခ် ပစ္ခ်င္တဲ့ လက္ကေလး မဟုတ္ဘူး သူ ။ ဆက္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္ထားရင္ နာက်င္ရမွာစိုးလို႔ လႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့မွာ ။ ျမ က တသက္လံုး အထီးက်န္လာတဲ့သူ ။ သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္မနက္နိုင္ေတာ့ ။ သူေလးက ခုမွ ေလာကႀကီးရဲ႕ တံခါးေပါက္ေတြကို ဆြဲဖြင့္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့သူ ။ ျမင္သင့္တဲ့ ျမင္ကြင္းအားလံုး ၾကည့္ပါဦး ။ ခံစားသင့္တဲ့ အေပ်ာ္ေတြအားလံုုး ခံစားၾကည့္ပါဦးသူရယ္ ။ ေဟာဒီ နာက်င္မွဳေတြဘဲခံစားရေစမဲ့ တံခါးေပါက္ ကေန ခြာပါေတာ့ ။ တံခါးေပါက္ကို ပိတ္နိုင္ဖို႔ဆို အေပါက္၀မွာ ရပ္ေနတဲ့သူကို ဖယ္ခိုင္းရမယ္၊ဖယ္ခိုင္းလို့မွ မဖယ္ေပးရင္ တြန္းထုတ္ရမယ္ မဟုတ္လား ။
တြန္းအားေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ဒဏ္ရာကို မမရဲ႕ ခ်စ္သူေလး အျမန္ဆံုး ကုစားႏိုင္ေအာင္လည္း ဆုေတာင္းေပးရပါဥိီးမယ္  ။

     နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ ေကြ႕ခ်ည္ေကာက္ခ်ည္ လမ္းမေပၚမွာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေျပးေနတဲ့ကားေလး နွစ္စီး ။ ျမင္ကြင္းထဲက ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနာက္ကားကို ေဘးမွန္ကေန ေငးၾကည့္ရင္း ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာလာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြထဲ  ျမတစ္ေယာက္ လူးလူးလြန္႔လြန္႔ နာနာက်င္က်င္။