რომელიც ანგელოზივით იღიმოდა ...
_____________________________________________
chapter 13
მზის სხივები მაღვიძებს , როგოეც ყოველთის ფარდის გადაწევა დამავიწყდა , საათს ვუყურებ და თვალები მიფართოვდება დილის შვიდი საათია .
ასე ადრე რატო გამეღიძა ? ოო არა ღმერთო ჩემო , სიცხე ხომ არ მაქვს , ასე ადრე თანაც ჩემით ..
ამ არაფრის მომცემი ფიქრები უკან გადავაგდე და ლოგინიდან წამოვდექი , გარეთ არც ისე კარგი ამინდი იყო , ქარი იყო ამიტომ თბილად უნდა ჩამეცვა , ფილტვების ანთება რომ არ ავიკიდო .
საბაზანოში შევედი , რახან დრო საკმაოდ მქონდა , ჯაკუზი ავავსე და შიგნით ჩავწექი , თვალები
დავხუჭე და მაშინვე ჰარის გამოსახულება წარმომიდგა წინ .
ღმერთო რა მემართება ? სულ მას რატომ ვხედავ ? ნუთუ მიყვრდება ? არა ეს როგორ შეიძლება , ის ხომ ჩემი იგივე ძმა , რომც რაიმე გრძნობა მქონდეს მის მიმართ , ნაილი ამას არ დაუშვებს , ამიტომ ჯობია ახლავე შევუძახო ჩემს თავს რომ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობ , და არც უნდა ვიგრძნო !
ამ ფიქრებში სულ გადამავიწყდა , რომ სკოლაში უნდა წავიდე . ამიტომ ჯაკუზიდან ამოვედი და პირსახოცი მოვიხვიე , მერე კი ჩემს ოთახში გავედი . ჩვეულებრივად ჩავიცვი შავი მოტკეცილი ჯინსი და მუქი მწვანე მაისური რომელიც გულთან ამოღებული იყო . ფეხზე კი შავი ქონვერსები ჩავიცვი . ჩემი შავი ჩანთა ავიღე რამოდენიმე წიგნი და რვეული ჩავაგდე , მერე კი დაბლა ჩავედი .
ნაილი კიბებზე ამოდიოდა , როდესაც დამინახა თვალები გაფართოვებული ჰქონდა , ალბათ მასაც გაუკვირდა ჩემი ასეთ დროს გაღვიძება.
-ნია ?
-ხო .
-კარგად ხარ ?
-კი
-ესე ადრე რატო გაიღვიძე ?
-არ ვიცი გემღვიძა.
-აჰამ კარგი .
დაბლა ვიყავით მე და ნაილი როდესაც დაურეკეს , დაძაბული ლაპარაკობდა , მერესაერთოდ მეორე ოთახში გავიდა და იქიდან მესმოდა ნაილის ჩხუბი .
-ტკბილო
-ხო !
-სასწრაფო საქმე გამოგვიჩნდა და ბიჭები მივდივართ ლონდონში .
-მარტო შეძლებ რომ დარჩე ?
-კი არა პრობლემა ანაც გადმოვა და სალოც აქა ბოლოს და ბოლოს .
-ხო კარგი .
