𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 1

A/N:

Ik update een dag van te voren.
Met name omdat ik een belangrijke vraag heb aan jullie.

Van welke speler willen jullie nog een verhaal??

×××

"It's in the way you take time."
"Come rain or come shine."
"In the light of the daybreak."
"In the dark of the night."
"You don't have to tell."
"You don't have to call."
"Just know that my doors always open for you."

De stem van Joe Buck weer klonk door haar oren terwijl Ivy haar favoriete hardloop rondje deed. Sinds een tijdje sportte ze veel en het voelde goed. Ze lette op wat ze at en dronk. Niet te veel maar gewoon net genoeg.

In haar gedachten verzonken rende Ivy verder. Tot ze tegen iemand aan knalde. "Hey, kun je niet uit kijken?!" "Sorry, het spijt me." Ivy zag een hand en pakte die. Toen ze omhoog kwam, zag ze pas dat het Frenkie was.

"Frenk?" vroeg ze zacht. "Ivy? Ik zie het nu pas!" zei Frenkie en kon zichzelf wel slaan. Frenkie had ze niet meer gezien sinds het uit was met Donny en dat was een paar weken geleden.

"Jou heb ik lang niet gezien zeg, ik mis je!" gaf Frenkie toe en knuffelde haar, tot verbazing van Ivy. "Ik jullie ook." zei ze toen zacht.

"Hoe is het ermee?" vroeg Frenkie beleefd. "Goed.." zei Ivy twijfelend. Sinds dat het uit was met Donny deed Ivy niets meer. Ze zat alleen maar op haar slaapkamer. Het enige wat ze kon was huilen. Haar moeder werdt gillend gek van haar.

"En nu de waarheid." bezorgd keek Frenkie haar aan. Niet eens boos. Waarom had hij nog niet gezegd dat hij haar haatte?

"Zwaar klote. Waarom haat je me nog niet?" floepte Ivy eruit.

"Omdat je nog steeds mijn beste vriendin bent. Ik heb me de hele tijd afgevraagd hoe het met je zou gaan.." gaf Frenkie toe.

"Maar stom kind dat je bent. Met Rody zoenen!" zei hij toen hoofdschuddent. Ivy wist dat hij er een grapje van probeerde te maken.

"Ik zoende hem niet! Hij zoende mij eerst. Alleen Donny was zo boos..." zei ze en voelde tranen in haar ogen prikken. Maar Ivy wilde niet huilen bij Frenkie. Niet voor zijn ogen.

"Ik wilde niet. Maar i-ik kon niks doen en... het gebeurde gewoon.. Ik mis hem zo, Frenk." Ivy kon ieder moment breken. Frenkie zei niks en sloeg zijn armen om haar heen.

"Het is al goed." probeerde hij haar te sussen. "Nee dat is het niet! Ik ben hem kwijt, Frenkie!" riep ze uit. Frenkie besefte dat hij iets fouts gezegd had.

"Zo bedoelde ik het ook niet." zei hij gauw. "Sorry, ik mis hem gewoon zo." zei Ivy en voelde zich schuldig. Frenkie probeerde er voor haar te zijn en zij schreeuwde alleen maar tegen hem.

"Het komt echt wel goed." zei Frenkie en gaf haar nog een knuffel. "Ik weet het niet..." twijfelde Ivy.

"Natuurlijk wel! Jullie zijn sterk, Ief. Jullie komen terug bij elkaar. Let op mijn woorden." Ivy lachtte een beetje door zijn statement. Frenkie had er het volste vertrouwen in.

Het probleem was dat het nu nog niet ging. Donny was nog steeds te boos om überhaupt naar excuses te kunnen luisteren.

"Ik moet er maar weer eens vandoor." zei Frenkie naar nog even gekletst te hebben. "Ik snap het. Ga maar, ik ga ook richting huis." zei Ivy.

"Houd je sterk he, Iefje." zei Frenkie terwijl hij haar een laatste knuffel gaf. "Zal ik doen." beloofde ze de middenvelder. Hij glimlachtte.

"En app me als er iets is." voegde hij eraan toe. Ivy beloofde voor de tweede keer dat ze dat ging doen en ze liepen beiden een andere richting uit.

Toen Ivy thuis kwam, lag er post op de mat. De Telegraaf en wat andere reclame blaadjes uit de buurt. Daaronder een envelop.

Op de voorkant van de krant stond:

Vlam van Donny van de Beek, I. Boelen, gaat vreemd met broertje van de Beek. (R. van de Beek)

Meer weten? Pagina 18 sport. 

"Nee he." mompelde Ivy en frommelde de krant in elkaar. Alleen van de titel al moest ze kotsen. De media draaide alles om zodat het een heel ander verhaal werdt.

Ivy gooide boos de krant in de papierbak en liep verder naar haar keuken. Daar pakte ze de envelop en keek er naar. Hij was voor haar en ze opende hem.

Ivy,

We zijn dichtbij. Pas op.. En waar is Donny? Juist, weg..

-A