"Gelsene biraz."
Başımı sallayıp birkaç adımda yanına vardım. Hafif bir gülümseme vardı yüzünde.
"Bu gün işi ekme imkanımız var mı?"
Söylediği şeye ister istemez gülüp, başımı iki yana salladım.
"Çok fazla işimiz var."
Hafifçe dudağını büzdüğünde, kahkahalarla gülmemek için zor tuttum kendimi.
"Neden bu kadar işimiz var?" Diyerek söylendiğinde, ister istemez gülmüştüm. Resmen huysuzlanıyordu
"Çünkü," dedim ve gözlerimi gözleriyle birleştirdim. "Çalıştığımız şirketin patronu birkaç gün işe gelmeyerek, birsürü iş biriktirdi. Ve bunların halledilmesi gerekiyor."
Geriye birkaç adım attım. Sanki az önce sohbet eden ben değilmişim gibi, resmiyetle konuştum.
"Öğlen restourantta olacak toplantımız tam bir saat sonra Poyraz Bey. Yol yarım saat sürüyor ve kalan yarım saat maliyet raporlarına göz atabilmeniz için kalan tek süre."
Yerinden doğruldu. Ben odanın dışına adımlarken, oda peşimden geliyordu. O sırada söylenmelerinin birazını işitmiştim.
"Kendime despot, işkolik derdim. Hanımefendi benden beter çıktı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLAŞMA
General FictionO kadar ihtiyaç doluydu ki gözleri, beni bir şoktan alıp yenisine sokuyordu. Birkaç dakika öylece dikildik orda. O bana baktı, ben ona. Daha fazla bekleyemedim. "Siz, iyi misiniz?" O saniye öyle bir şey oldu ki, gerçekten bende bağlantı koptu. Sağ...
