KUMA

7. BÖLÜM

Asmin'in ağzından:

Sabah karnımdaki ağrıyla uyanmıştım. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Bugün elbise giyecektim. Beyaz bir elbise giydim. Saçlarımı da tepeden topladım. Sonra da aşağıya indim. Kimse yoktu avlu da. Mutfağa ilerledim. Çalışanlar kahvaltı hazırlıyordu.

- Günaydın hanımım.

- Günaydın Esma. Bir şey soracağım. Sen kaç yaşındasın?

- Ben hanımım 18 yaşındayım.

- Aynı yaştaymışız ondan bana hanımım demesen kısaca Asmin desen.

- Ama hanımım.

- Aması yok tamam mı?

- Peki.

- Yapılacak ne var?

- Her şey hazır hanı. Asmin.

Mutfağa birden bir kız indi benden büyük olduğu kesindi.

- Bakıyorum da alışmışsın hemen.

- Alışılmayacak ne var ki?

- Ne bileyim yani ilk günden fazla samimisin.

- Hem sen kimsin ki?

- Ben Mirza'nın karısı Şirin. Tanıştığıma memnun oldum Asmin.

Yapmacık gülümsedim.

- Bende memnun oldum Şirin.

Ne kadar sinsi olduğu hemen de belliydi. Biz tanışırken aramıza Nujin anne girdi.

- Aferin gelinlerime şimdiden anlaşmaya başlamışlar.

Hemen Şirin lafa atladı.

- Ya ne demezsin anne. Alıştım Asmin'e.

Sonra kahvaltılıkları masaya dizdik ve ev ahalisi aşağıya iniyorlardı. Merdivenlerden inenler Azad abi ve eşiydi. Azad abi Mirza'nın kardeşiydi. Evin en küçükleri olan benimle aynı yaşıt olan Berfin inmemişti.

Nujin anne:
- Esma kahvaltıya Berfin'i çağır. Asmin çayları doldursana kızım.

- Tamam hanımım.

- Tamam Nujin anne.

Ben çayları doldurup dağıtırken sandalye hareket etti gelen Mirza Bey'di. Bana dik dik baktığını hissedebiliyordum.

Yukarıdan bağırış sesleri geliyordu. Bu ses Berfin'e aitti. Berfin'le çok iyi arkadaştık. O benim kardeşim gibiydi. Dün nedense onlar yoktu.

Berfin:
- Asmin.

Ben yukarı bakarken Berfin koşa koşa geliyordu.

Yanıma gelip beni kendine çekip sıkıca sarıldı bende sarıldım. Kulağıma eğildi. Bir şeyler söylemeye başladı.

Berfin:
- Olanları duydum ama canını sıkma bak ben yanındayım artık ayrılmayız.

- Artık beraberiz.

O ses bağırmaya başladı.

- Sarılmanız bittiyse kahvaltımızı yapsak.

- Tamam abi neden bağırıyorsun?

- Bağırtmayın sizde.

Sessizce yerime oturdum ve seslenmedim. Önüme dönüp kahvaltımı yaptım. Kahvaltı bitimin de Boran baba, Mirza ve Azad abi işe gidecekler diye masadan kalktılar. Ben önüme bakarken kocalarını dışarı geçirdiler.