KUMA

24. BÖLÜM

Şirin'in ağzından:

Gözlerimi yavaşça aralamıştım. Etrafımda kimseler yoktu. Tam kalkacağım zaman karnıma şiddetli bir ağrı hissetmiştim. Battaniyeyi kaldırıp karnıma baktığım da pansuman yapılmış ama kanamaktan kırmızı rengini almıştı.

Karnımdaki ağrıyı es geçip yavaş yavaş yataktan kalkıp kapıyı açtım.

'Açmaz olaydım'. Dedim. Bütün sülale buradaydı. Bizden az kişi vardı ama karşı taraftan sürüyle vardı.

Hemşire beni ayakta görünce hemen gelmişti. Kolumdan tutarak geri yatırmıştı.

Hemşire hanım:
- Şirin Hanım kalkmamanız gerekir. Dikişiniz patlayabilir.

- Patlamış olabilir. Pansuman yeri kan olmuş.

Karnımı açtı ve odadan çıktı. Doktorla geri gelmişti.

Hemen yeni pansuman yapmıştı. Acaba kaç gün burada kalmıştım ve en son bana ne olmuştu? Hatırlamıyordum.

- Doktor bey ben kaç gündür buradayım?

- 3 gün Şirin Hanım. İyiki de uyandınız. Yoksa kendisi kocanız olduğunu söyleyen Beyfendi ile tekrardan kavga edecektik.

Kendini kocasıyım diye tanıtmıştı. Ne sanıyordu kendini. Hemen affedip geleceğimi mi?

Aklımdaki soruları bırakıp Doktor Bey'e döndüm.

- Karnıma ne olmuştu?

- Karnınızdan bıçaklanmışsınız.

- Anladım. Ne zaman çıkabilirim?

- Birazdan taburcu ederiz.

Doktor Bey ve Hemşire Hanım çıkınca odaya girenleri sayamadım. En son annemle babam gelmişti. Kucağımda da Demir'im vardı. Ne çok özlemiştim oğlumu.

- Demir'im. Anne kucağıma verir misin?

- Annecim veremem ama oturtturayım dikişin patlar.

- Olur anne.

Oradan bir ses yükselmişti.

- 2 yıldan beri niye saklıyordun gelin?

Bu ses Nujin Hanımın sesiydi. Sabrettim. Sustum verecek cevabım vardı. Ama büyüğüm diye susuyordum.

- Anne! Hiç sırası değil.

Mirza annesini uyarmıştı.

Berfin:
- Yenge iyi misin?

Yenge mi? Ah ben bu aileyi çözemiyordum. Ayrıldık yine aynılardı. Biri gelin diyordu, biri yenge diyordu.

- İyiyim Berfin ablacım.

Berfin bunu hiç beklemiyordu. Ama bunu yapmak zorundaydım. Tamam eskiden onların geliniydim ama şimdi sadece arkadaşının kızıydım.

- Selim Şirin kızımız iyiymiş. Hasta ziyareti kısası makbuldür. Biz gidelim eve geçince yine geliriz.

- Öyle olsun Boran. Sağolun.

Bütün sülale gidince rahatlamıştım. Ailem de içeri geçiyordu ki Mirza geçmişti. Burada ne geziyordu daha?

- Kızım nasıl oldun?

- İyiyim baba. Ne zaman çıkıyorum?

O cevap vermişti.

- Birazdan.

Bende umursamayıp cevap verdim.

- Peki.