ဒါက တကယ္ပဲ အိပ္မက္ဆိုရင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ႏိုးထမလာရပါေစနဲ႔...။
အိပ္မက္ဆိုေတာင္ အရမ္းကို ထူးဆန္းၿပီး ႐ွည္လ်ားလြန္းတယ္။
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုဖက္ထားရင္း ခုတင္ေပၚလွဲေနလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ကရိေပၚကို အလုပ္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းေနျပီ။ ရိေပၚ မသြားခ်င္ဘူး။ ေနမေကာင္းလို႔ ဒီေန႔တစ္ရက္ ခြင့္ယူမယ္ဆိုၿပီး ေျပာထားတယ္။
ဒါမဲ့ ေ႐ွာင္က်န္႔မွာ ဒီအပတ္ကုန္က်ရင္ တင္ရမယ့္ ဒီဇိုင္းေတြ႐ွိတယ္။ ရိေပၚသာ အလုပ္မသြားရင္ ေ႐ွာင္က်န္႔ေဘးမွာ ေတာက္တဲ့လို တြယ္ကပ္ေနၿပီး တအီအီ လုပ္ေနမွာ။
အဲ့လိုသာဆို ဒီပိတ္ရက္က် တင္ရမယ့္ ဒီဇိုင္းေတြ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။
အရာရာကအထူးအဆန္းပဲ။ ထပ္တူညီေနတယ္။
ေကာမထြက္သြားခင္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္။
ဒီဇိုင္းတင္ရမွာေရာ။ ရိေပၚရဲ႕ ကြက္ၾကားေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားတာေရာ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚရဲ႕ ဒီေဘာင္းဘီကုိ မႀကိဳက္ဘူး။
ေစ်းႀကီးတာကို လက္လြတ္စပယ္ ဝယ္စရာလား လို႔ ဆူတယ္။
ရိေပၚရဲ႕ အဝတ္အစားေတြက ဗီဒို ႏွစ္လံုးအျပည့္႐ွိတယ္။
ဒါကိုေတာင္ အသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ဝယ္လို႔ ေ႐ွာင္က်န္႔က အျမဲေျပာတယ္။
ရိေပၚအတြက္ေတာင္ ခပ္ပြပြ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီက ေ႐ွာင္က်န္႔ ဝတ္ထားေတာ့ ကေလးက လူႀကီးအဝတ္ယူဝတ္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။
"ဒီေန႔က်မွ ဝမ္ရိေပၚက ထူးထူးဆန္းဆန္း ေတြလုပ္ေနတာပဲ။''
ေ႐ွာင္က်န္႔က လွဲေနရာကေန ထထိုင္လိုက္တယ္။
လွဲေနတဲ့ ရိေပၚ ရင္ဘတ္ကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ၿပီး
"ေျပာစမ္း ။ မင္း ငါ့ကို ဘာလိမ္ထားလဲ''
မ်က္လံုးကို ေမွးၿပီး ရိေပၚကို ေမးတယ္။
ရိေပၚက ေ႐ွာင္က်န္႔နဖူးကို လွမ္းေတာက္လိုက္တယ္။
"ဒီဇိုင္းေတြ စဥ္းစားရလို႔ လြတ္သြားၿပီလား ''
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚ လက္ေမာင္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္႐ိုက္ရင္း
"လိမ္ထားတာ႐ွိရင္ ဝန္ခံထားေနာ္။ မဟုတ္ရင္ သိတယ္မလား''
ရိေပၚ အသံထြက္ၿပီး ရယ္ခ်လိုက္တယ္။
ဒီလူသားကို ခ်စ္လိုက္တာ။
