The Nerd is A Legendary Demon Gangster

CHAPTER 25

[Zhate's P. O. V]

Napabuntong hininga ako sa nangyari.

Ngayong nandito na si mom ay siguradong pababantayan niya kami ng maiigi sa mga tauhan niya. This is gonna be hell. Idagdag pa ang bigla biglang pag cold ni kuya everytime na nandito si mom. Dahil na rin siguro sa mga pinagdadaanan namin kaya kami naging cold towards mom. Well patas lang din naman dahil cold din siya sa amin kaya pagbigyan nalang.

Nang makapasok si kuya sa kwarto niya ay napapikit nalang ako ng mariin.

Tumayo ako napabuntong hininga.

"Matutulog muna ako."malamig na sabi ko at naglakad papuntang kwarto.

Nang lalagpasan ko na si mom ay nagsalita siya.

"Hindi mo ba hihintayin ang pagkain? I know your hungry dahil kagagaling mo lang sa school"cold na sabi niya.

Tss kung alam niya lang kung nasaan ako the whole time.

"No , Im full. Ayoko rin namang sumabay sayo"sabi ko at dumiretso sa kwarto. Tinawag niya ang pangalan ko pero wala akong balak lumingon. I know she's pissed dahil sa attitude ko pero alam ko ring nagtitimpi lang siya. Tss pretending bitch.

Pabagsak kong sinara ang pinto. Wala akong pakealam kung nasaktan ko ang pride niya. I know she love her pride too much na kaya niya pang ipahiya at saktan ang anak niya. Tss she's no more my mom. She's now an asssasin who hurt not only people but even her own child.

Dumapa ako sa kama at muling napabuntong hininga. Call me rude or whatsoever dahil sa inasal ko kay mom pero she deserve it. Pagkatapos niya kaming saktan at iwan ay babalik siya para magbigay ng misyon?. Alam kong magulo ang lahat pero wala nang mas gugulo pa sa pamilya namin. My mom left pagkatapos niya kaming pahirapan. I got rushed at the hospital that day dahil sa isang hindi magandang pangyayari. I got hit by a car nang hinabol ko si mom para pigilan siya sa pag alis pero hindi manlang siya lumingon. At kung lumingon man siya god knows na wala siyang pake sa akin. Iniwan niya kami kay dad na busy rin sa organization niya. He's a powerful man in korea kaya kahit hi o hello manlang sa anak niya ay hindi na niya magawa. Ang masakit pa ay kahit isang dalaw manlang sa akin sa ospital ay hindi nila binigay na dalawa. Tanging ang mga kapatid ko lang ang dumamay at nag alaga sa akin nung araw na yun.

Bumalik ako sa katinuan ng may maramdaman akong tubig na dumadaloy sa pisngi ko.

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Tss napapaiyak nalang talaga ako kapag naaalala ko yun. Fuck those bad memories nga naman. Pero yun nalang ang natitira sa akin kaya pagbigyan na. Maybe I should appriciate the bad memories that I got.

Muli akong pumikit at ninamnam ang mga masasakit na alaala na nagpabago sa akin.

I was 7 years old when it all happened.

FLASHBACK

"Mommy! Mommy! What happened to mommy?"umiiyak na sabi ko habang tinitignan si mommy na nakahiga sa kama ng hospital. She got rushed at the hospital dahil nabangga ang sinasakyan niya nang papunta na siya sa office niya.

"Anak please calm down. Your mom is ok. Baby calm down ok"nakangiting sabi ni daddy pero may bakas paring lungkot sa mga mata niya. I hugged him at umiyak nalang.

"Baby you should go to your kuya zake. Sit beside him ok"sabi ni daddy kaya sinunod ko nalang at pumunta sa waiting area kung saan nakaupo ang 3 kong kapatid. As always kuya Zian is trying to make kuya zake and kuya zein happy. Hmm i feel bad at him because kuya zein dont pay him attention.  Lumapit ako sakanilang tatlo pero hindi nila ako napansin. Nakatulala lang si kuya zake habang si kuya zein ay walang pake. Hmm ignored as always.