Magia

383 10 11
                                    

Ya es el último día, en vez de volver en tren, vamos a coger un avión para no tardar tantas horas en volver a casa. Nos vamos a volver a ver en dos semanas, a si que no va a ser tan duro despedirnos...Eso sí, María y Oihan dejan la uni y voy a echarles mucho de menos, no será lo mismo sin ellos, pero bueno espero que todo les vaya súper bien y ya nos veremos.

Estamos en el avión y dentro de poco va a despegar. Esta vez, no soy la única que tiene miedo, porque Aritz también lo pasa un poco mal en los aviones, a si que nos damos la mano para estar más tranquilos. Como el vuelo son dos horas más o menos, pues nos ponemos a ver alguna serie juntos y yo apoyo mi cabeza en su hombro y él su cabeza en la mía. De vez en cuando, me mira o yo a él, nos sonreímos y nos besamos.

Cuando llegamos al aeropuerto, como cada uno se va a su casa, nos vamos despidiendo. Aritz como siempre me acompaña hasta que viene mi padre a recogerme, a si que como todavía va a tardar un rato, vamos a comer algo por allí.
Cuando terminamos de comer, nos sentamos por allí, pero me empieza a dar besos por el cuello...
- (Ainhoa) Tío, aquí no me hagas eso jaja...
- (Aritz) Vale, pues entonces vamos a otro sitio... - me río y me lleva de la mano a un sitio escondido donde no hay nadie.
- (Ainhoa) Como nos pille alguien verás jaja...
- (Aritz) Qué no, por aquí no pasa nadie de verdad jaja...- me besa mordiéndome el labio y le beso más fuerte. Me da besos por el cuello y nos empezamos a enrollar. Después de un rato, me acuerdo de que mi padre venía a recogerme...
- (Ainhoa) Mierda...mi padre estará esperándome ya...
- (Aritz) Pues no creo que se alegre de vernos así jaja...- Aritz tenía los labios pintados de rojo por mi pintalabios, también por su cuello y el pelo todo despeinado como yo.
- (Ainhoa) Te mato enserio jaja...- nos reímos y voy al baño a ponerme bien la ropa y peinarme el pelo. Cuando salgo Aritz ya me está esperando y vamos de la mano hasta donde me espera mi padre.
- (Aita de Ainhoa) Qué chicos, donde estabais? Llevo aquí ya más de media hora...- Y le mira a Aritz y ve que tiene todavía los labios un poco rojos. - Aa ya veo, liandoos por ahí eh?
- (Ainhoa) Aitaaa!! - Me muero de vergüenza y Aritz también se pone rojo.
- (Aita de Ainhoa) Vale vale, no digo nada jaja...venga iros despidiendo... - Nos alejamos un poco y cuando nos miramos empezamos a reírnos.
- (Aritz) Tu padre es la ostia de verdad jaja...
- (Ainhoa) Pues sí jaja... - nos sonreímos.
- (Aritz) Ya sé que van a ser solo dos semanas, pero te voy a echar de menos - se acerca más a mí y pone sus manos en cada lado de mi cara.
- (Ainhoa) Y yo a ti. - nos besamos unas cuantas veces y luego nos quedamos abrazados.
- (Aritz) Maite zaitut.
- (Ainhoa) Pila pila patata tortilla jaja...
- (Aritz) Eres increíble jaja... - nos reímos.
- (Ainhoa) Jaja...nik ere maite zaitut - le beso y entrelazamos nuestras manos mientras nos miramos.
- (Aritz) Cuando llegues me llamas, vale?
- (Ainhoa) Sii - le beso y me voy separando de él.
- (Aritz) Agur laztana...
- (Ainhoa) Agur - nos sonreímos y voy para la moto de mi padre.

Ha sido un viaje del que nunca me voy a olvidar, he visto sitios preciosos y con mis amigos a los que quiero tanto, voy a recordar esto para siempre ❤

Durante estas dos semanas he hablado con Aritz casi todos los días, pero no puedo esperar a verle otra vez. No puedo creer que haya pasado ya un año desde que nos conocimos. Es mi segundo año en la universidad, por lo que tendría que saber donde está mi clase y así, pero no jaja...sigo igual de perdida que el año pasado. Todavía no me he encontrado con nadie, a si que sigo buscando mi clase, hasta que me choco con alguien otra vez...
- (Ainhoa) Uy barkatu - me doy la vuelta y es Aritz, no me puedo creer que nos vuelva a pasar lo mismo, nos empezamos a reír - no puede ser jaja...a qué me recuerda esto jaja...
- (Aritz) Al día que nos conocimos jaja... - nos abrazamos y nos besamos.
- (Ainhoa) Joee ya un año, cómo ha podido pasar tan rápido el tiempo jaja...
- (Aritz) Ya te digo jaja...- nos damos la mano y vamos buscando la clase. - Qué pensastes de mí cuando nos conocimos?
- (Ainhoa) Joo pues recuerdo que después de chocarnos, nos quedamos mirándonos y bueno, a ver me parecistes un chico muy guapo jaja...
- (Aritz) Ya bueno es que lo soy jaja...
- (Ainhoa) Tampoco te lo creas tanto eh? Jaja...pero no, enserio, me parecistes un chico súper majo. Desde el primer momento, me transmitistes confianza y sabía que íbamos a ser muy buenos amigos - le sonrío y él a mí.
- (Aritz) Pues sí, muy buenos amigos y también algo más jaja...
- (Ainhoa) Jaja...y tú de mí?
- (Aritz) A ver, pues cuando nos miramos me quedé alucinando con lo guapa que eras, y lo sigues siendo cada día más jaja... - ya me empiezo a poner roja. - Pero al ir hablando contigo me parecistes una chica súper maja y también sentí como que conectábamos muy bien juntos y pues que seríamos muy buenos amigos...Aunque ya me tenías enamorado al de pocos días jaja...
- (Ainhoa) Jaja...qué monooo - le beso.
- (Miren) Chicoss, que os pasáis de clase jaja... - estábamos tan a lo nuestro que no nos habíamos enterado que era nuestra clase, nos encontramos con todos allí y nos abrazamos. Las chicas nos ponemos juntas de nuevo y los chicos delante de nosotras. Cuando acabamos las clases, vamos para la cafetería a tomar algo como el año pasado y luego al parque. Estamos un poco allí, hasta que tenemos que ir a por las llaves de las habitaciones y espero que me toque con Aritz. Como el año pasado, dicen los nombres de todos menos los nuestros...hasta que al final me llaman y a Aritz también y volvemos a ser compañeros y no puedo estar más feliz. Mientras nos están dando las llaves, nos miramos y nos sonreímos, y nada más cogerlas, vamos corriendo a abrazarnos.
- (Ainhoa) Compañerooo...
- (Aritz) Compañeraaa jaja... - me abraza dando vueltas y nos reímos. Subimos para la habitación, y esta vez es un poco más grande que la anterior, a si que mejor jaja...
- Esta vez la pregunta de si prefieres arriba o abajo no te parece tan pervertida, no? Jaja...
- (Ainhoa) No jaja...es que me quedé flipando enserio jaja...
- (Aritz) Ya ya jaja...pero ahora ya sé lo que prefieres jaja...
- (Ainhoa) Alaa vengaaa jaja...- nos reímos y me tumbo en la cama y él conmigo. Nos besamos y luego nos quedamos abrazados, mientras que él me acaricia la espalda y yo a él el pelo.
- (Aritz) Te quiero, te adoro, te amo...no sé como decírtelo más jaja...no hay palabras suficientes para decirte lo que siento por ti.
- (Ainhoa) Awww yo también te quiero y te adoro y te amo y todas esas cosas súper cursis jaja...pero es verdad, me pasa lo mismo, no sé como decirte lo que siento por ti jaja...- nos reímos y nos miramos sonriendo.
- (Aritz) Magia, no?
- (Ainhoa) Sí, magia.

Qué suerte haberme chocado contigo aquel día y después de eso habernos sentado juntos en clase, y que los demás, os dieseis la vuelta para saludarnos y conocernos. Qué suerte haberme encontrado a personas tan apasionadas por la música y por el arte como yo. Gracias por todos los momentos que hemos compartido juntos y los que nos quedan por compartir este año y muchos más. Gracias por hacerme creer en la magia del amor, de la amistad y el arte. Gracias por todo.

                                      Maite zaituztet family,

                       Zuen lagun bereziena, Ainhoa 💘

-----------------------------------------------------------

Azkenengo kapituloa hau izan da, amaiera desberdin bat eman nahi nion, hau da, benetan istorioa idazten duena Ainhoa dela, eta bere lagunei zuzenduta dagoela. Nahi nuena adieraztea adiskidetasuna duen garrantzia zen. Espero dut gustatu ahal izatea ❤

Liburu honekin ikasi dut pila bat, nire burua ezagutu dut pixka bat hobeto eta asko disfrutatu dut idazten, lehen aldiz idazten nuela holako bat zen, orduan ez nuen batere ez espero hainbeste gustatzea. Horregatik, eskertu nahi zaituztet nire istorioa irakurri, konpartitu, komentatu eta abar. egin duzuen guztioi.

Istorio hau ez dut jarraituko, baina bai idatziko dudala kapitulo espezial batzuk jakiteko nola doan beraien bizitza. Beste istorio bat hasi naiz idazten, desberdina dena, eta amaitzen dudanean, hasiko naiz igotzen ere hemendik, ea gustatzen zaizuen 😊💞

Mila esker benetan 💘💘💘

Artearen magia Donde viven las historias. Descúbrelo ahora