Sanemi gözleriyle bir savaş içerisindeydi şu an. Oldukça uykusu vardı ve uyumamalıydı. Gözleri istemsizce kapanıyordu bazen. Giyuu'ya bakması gerekiyordu. Sırf uykusu var diye uyuyamazdı. Giyuu'nun durumu kritikti.
"Uyu Shinazugawa. Günlerdir benimle ilgileniyorsun. Dinlen."
"Uyuyamam."
Sanemi gözlerini Giyuu'nun gözleriyle buluşturdu. Donduğundan beri o gözlerde ışıltı göremiyordu. Evet önceden de pek ışıltı saçtığı söylenemezdi ama en azından böyle değildi. Şimdikiler ölmüş birinin gözlerine benziyordu.
"Bir kez olsun beni dinle. Uyu lütfen, sana yalvarıyorum. Belki beni bu sefer dinlersin."
Sanemi daha fazla uyanık kalamayacağını anlamıştı.
"Tamam fakat beş saat uyuyacağım. Sonra kalkacağım."
Giyuu'nun vücudu donduğundan beri Sanemi o gün ilk kez uyumuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Frozen Boy |sane.giyuu|
Fanfiction›giyuu×sanemi‹ Bu donmuş bedenden nefret ediyordu. Donmuş bedeniyle yaşadığından beri ona zorluk çıkartmıştı. Bedenden kurtulup kanatlarını çırpmak istiyordu. Dileğini gerçekleştirdiğinde huzura kavuşacaktı.
