Sonraki gün Sanemi kendini biraz da olsun toparlayabilmişti. Uyku ona iyi gelmişti. Gerindi. Bugün cadı ile konuşmaya gidecekti. Belki büyüyü bozabilirdi. Giyuu büyünün bozulmayacağını söylese de şansını denemekten zarar gelmezdi.
"Günaydın Tomioka. Ben cadıyla konuşacağım, birazdan gelirim."
"Gidemezsin."
"Niye?"
Giyuu ayağa kalkarak Sanemi'nin yüzündeki yaralarını okşadı.
"Ama bu..." yutkundu. "Nasıl hareket edebiliyorsun?"
"Yatağın üstüne bak."
Gördüğüne inanamadı. Yatakta iç organlar vardı. O an kusmak istedi. Görüntü mide bulandırıcıydı.
"Benim organlarım."
"Nasıl hâlâ yaşayabiliyorsun?"
"Bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var."
Giyuu, Sanemi'nin yüzündeki yaraları okşayarak devam etti.
"Öldür beni."
YOU ARE READING
Frozen Boy |sane.giyuu|
Fanfiction›giyuu×sanemi‹ Bu donmuş bedenden nefret ediyordu. Donmuş bedeniyle yaşadığından beri ona zorluk çıkartmıştı. Bedenden kurtulup kanatlarını çırpmak istiyordu. Dileğini gerçekleştirdiğinde huzura kavuşacaktı.
