AT YALANINI || TAMAMLANDI

- 9 -

Evet,bütün ders boyunca sadece gözlerimizin derinliklerine kadar inmiştik.Bitmesini istemiyorduk ama dersler öyle demiyordu.

"Seni eve bırakmamı ister misin?"

sorusuyla kafamı kaldırıp ona baktım,sonra tekrar yere bakarak konuştum

"Hayır,kendim giderim" lütfen gel

"Tamam,hadi gidiyoruz"

"peki"

yol boyunca sadece Emre ağaçlara,gökyüzüne bakarken ben sadece yere bakıyordum.Karne günü notlarını ailesine söylemeye utanan çocuk gibiydim.Evimiz okula fazla uzak değildi.Neredeyse 10-15 dakikalık yol olduğundan çabuk gelmiştik.

"Gidiyor musun?" Bu sefer gökyüzüme bakıyordum.Gözleri gökyüzünü andırıyordu.

"Geleyim mi?"

"istersen?"

"Olur,anneni de uzun zamandır görmüyordum"

Kapıyı açan annem ilk önce şoka uğradı daha sonra Emre'ye şefkatle güıümsedi ve sarıldılar.

Şoktaydım.Annem bile hatırlıyordu.Mahcup bir şekilde kafamı aşağı eğdim.Bencildim.

"Çok özledim seni oğlum"

"Benim kadar özleyemezsiniz"

"Nasıl buldunuz birbirinizi?"

"Aynı okulda,aynı sınıftayız" diye mırıldandım,kimsenin yüzüne bakamıyordum.

"Ne kadar da güzel tesdaüf bu böyle"

"Evet,öyle" Diye mırıldanan Emre'ye baktım kısa bir bakışma sonrası kafamı yeniden yere eğdim.

"Hadi Emreciğim gelsene,ayakta kaldın sende"

"Yok,ben gidecektim zaten,sizi görmek için gelmiştim.Derslerim var"

"Bir gün mutlaka gel,sana en sevdiğin sarmalardan yaparım"

"Bir gün"

"Hadi kızım ben içeri geçiyorum"

"Tamam anne,geliyorum"

"Görüşürüz Zey"
  
kafamı sallamakla yetindim

"Görüşürüz yıldız çocuk.Görüşeceğiz."

Ne kadarda yaratıcıyım aw.Kafamda çok güzel şeyler var.

Öbtüm♡