Açıkcası ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.Şu an tek yapabildiğim Kimyayı anlatan kadını izlemek.Ortalama boyda güzel bir kadındı.Erkek olsaydım uğruna kimya okuyabilirdim.Hayır,sapık değilim.
Bu gün Emre gelmediğinden sırada sadece ben vardım.O günden sonra hiç konuşmadık.Yazdım,cevap vermedi.Evini buldum,kapıyı açan olmadı.Ben de onun sakinleşmesini bekliyorum.
Annem baloya gitmem konusunda çok ısrar etmişti.Sanırım gidecektim,ne de olsa ertesi gün bir işim yoktu.
"Emre korkularından mı kaçıyor?"
"Efendim?"
"Emre diyorum,korkularından-beni işare ederek- mı kaçıyor?"
Bunu söyleyen Uğurdu.Espiri dolu birisiydi ve ilk kez ciddi konuştuğunu görüyordum.Bir az tuhaf açıkcası.
"Sanırım öyle yapıyor"
"Baloya gelecek misin?"
"Evet,herhalde"
"Pekii,kavalyen var mı?"
"Yok"
"Sana eşlik edebilirim.Ne de olsa ben de yalnızım"
"Olur,yani sanırım"
"Muhteşem!"
Gülümsediğinde ben de güldüm.Hoş çocuktu.Hani sınıfın şaklabanı türünden.
Sanırım yıldız çocuğumu kaybediyordum.Sonsuza kadar
♡
YOU ARE READING
AT YALANINI || TAMAMLANDI
Actionzephyrus;Namık Kemal'in bir sözü vardır hatırlar mısın? emredersincanim; Kapat gözlerini hatırla sözlerimi? zephyrus; At yalanını (:
