TANITIM

64 14 10
                                    

   Benim adım Ezra Liva AKIN.
Ben ailemi bir ruh hastası yüzünden kaybettim. Annemi babamı ve çift yumurta ikizim olan DERİN LILA AKIN'I. Alimemi kaybedeli tam 2 yıl oldu, ikizimden sonra annem ve babam öldü. Derin' i kaçırıldığı zaman babam ve annem o psikopatın peşine düşmüşlerdi çünkü Derin, annem ve babamın yanındaydı. O gün bende Oğuz abimin yanındaydım. Babam, Derin' i o adamın elinden kurtarmak isterken arabayla kaza yapmışlardı. Olay yerinde annem ve babam vefat etmişlerdi, Derin ise o adamın arabasında ona saldırmış ve arabada dengeni kaybetmiş karşı tarafta gelen kamyonla çarpmış ve Derin canım ikizim orada gözlerini ebediyyen uykuya yummuş,  bunları hatırladıkça nefes almak çok zor.  Her gece o olayı rüyalarımda  görmek çığlıklarla uyanıyordum. Bu işkence ne zaman bitecek hiç bilmiyorum ama hayatımı yaşanmaz hale getiriyor. Tam üstünden 2 yıl geçti ama sanki dün gibi onları kaybetmiştim.

  Her an sanki yanıma gelecek gibi oluyor hayatta her nefes aldığımda sanki her gün ölüyorum.

  Mutlu huzurlu sevgi dolu bir hayat sürmek isterdim ama bu benim lanetim oldu her gün bu durumu yaşamak çok zor ancak dayanmak ve ayağa kalkmak zorundayım.

    Bunu nasıl devam edeceğim hiçbir fikrim yok en azından yanımda Oğuz abim var. Bana her zaman abilik yaptı. Bana sürekli destek verdi yanımda oluyordu. Bende, onu ölen iki kardeşim yerine koydum; biz küçükken yani biz doğmadan önce annem abime hamileydi. Abim doğum sırasında ölmüştü. Bu sebeple Oğuz abim benim ölen abimin yerine koydum, eğer o ölmeseydi aynı Oğuz abim gibi benim yanımda olurdu beni korurdu. Benimle ilgilenirdi. Ilk öğrendiğim zaman sanki canımdan can, ruhumu çekip çıkartıyorlardı.

     Bu yaz birlikte çok eğlendik hem de  Azerbeycan' da. Beni bu yaz Bakü' ye götürdü. Orda baya eğlendik günümüzü gün ettik. Çünkü ben ve Oğuz abim yarı Türk ve yarı Azeriyiz. Annem ve teyzem Azeri babam ise Türk' tür. Annem ve babamla evlenmiş,  teyzem ise  amcamla evlenmişti.
Oğuz abim onların tek oğlu ve benimde tek varlığım.

    Hayat bana nasıl bir oyun oynacak, inanın hiçbir fikrim bile yok acaba canım çok acıyacak mı? Yoksa mutlu mu olacak? Bu soruların cevabı daha çok erken zamanla görüceğim. Benim kalbim hep yaralıydı çünkü kimseler yaramı sarmadı. Abim dediğim kişi ise sadece yanımda bulunuyordu ama içimdeki acıyı hep sakladım. Etrafımdaki insanlara ne yaralarımı ne de acılarımı gösterdim. Benim yüzümden onlarda mutsuz olmasınlar artık alıştım içimdeki acıyla yaşamıyı. Çünkü içimde bambaşka bir dünya var. Hayatta olmayan ailemle birlikte. Insan üzüldüğü zaman sanki her yer karanlık ve mutsuz. Insan alışır tüm acılarını tek başına çıkmaya ve omzunda taşımayı. Bende öyle yapacağım sıkıntılarımı omzumda taşıyacağım.

Yanımda olan ailem için...

Merhaba arkadaşlar. 2. Kitabım bu. Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi merak ediyorum. Lütfen içinizden geleni yazın olur mu? Olumlu ve olmusuz yorumlar fark etmez.😊😊😊😊
Neyse kitabımı umarım beğendiğiniz.😊😊

  Tanıtım biraz kısa. Lütfen af buyun. Allah' a emanet olun. ☺☺

      YARALI KALBİM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin