"დღეს სწორედ ის დღეა , დღე რომელსაც დიდი ხანი ველოდი, დღე როდესაც შემიძლია სამუდამოდ წავიდე მამაჩემისგან , სკოლიდან სადაც ახლა დავდივარ და სახლიდან სადაც ვცხოვრობ .ჯერ კიდევ ვფიქრობ,რადგან სწორი გადაწყვეტილება მივიღო ეს ის დროა,როდესაც ყველაფერი შეიცვლება ჩემს ცხოვრებაში.ამას კი საკმაოდ დიდი დროა ველი საბოლოოდ ვფიქრდები და გადავწყვიტე მე ამისთვის მზად ვარ."
მოკლედ,ჩემი სახელია ნინი,ვარ 19 წლის.ჩემი მშობლები ერთმანეთს დაშორებულები არიან. ყოველთვის მინდოდა დედასთან ვყოფილიყავი, მაგრამ სამწუხაროდ ასე არ მოხდა . და-ძმა არ მყავს. მამა ყოველთვის მკაცრად მექცეოდა,რადგან უნდოდა სულ სწავლით ვყოფილიყავი დაკავებული და ამის გამო რამდენიმე მეგობარი მყავდა და მათ ნახვასაც მხოლოდ სკოლაში ვახერხებდი.ძალიან მიყვარს მარტო ყოფნა,სიბნელე, ვგიჟდები ვარსკვლავების ყურებაზე, რადგან იმ დროს,როდესაც არავინ მყავდა ყოველთვის ვუყურებდი ვარსკვლავებს და ვფიქრობდი ჩემს მომავალზე ასე რომ ვთქვათ მათი ყურება იმედს მაძლევდა,რომ ყველაფერს შევძლებდი,მაგრამ ეს არანაირად არ არის რომანტიკასთან დაკავშირებული რომანტიკა საშილად არ მიყვარს.ეს არის ყველაფერი მნიშვნელოვანი ჩემს ცხოვრებაში .......
საბოლოოდ მატარებლის ბილეთი ავიღე რა დროსაც ირგვლივ ქალის ხმა გაისმა "სეულის მატარებელი გადის 10 წუთში" მატარებლამდე მივედი.ასვლისას ბოლოჯერ დავფიქრდი.ჩემს გადაწყვეტილებაში ბოლომდე დარწმუბელი ვიყავი . ადგილი დავიკავე რა დროსაც ტელეფონის ხმა გავიგე,რომელიც რეკავდა და ვუპასუხე
"სად ხარ ?" ეს ჩემი ბავშვობის დაქალია.მას თაკო ჰქვია მე და თაკო სკოლაში ერთად ვსწავლობდით,მანამ სანამ საცხოვრებლად სეულში არ გადავიდა ახლაც სწორედ მასთან მივდივარ "დამშვიდდი უკვე მატარებელში ვარ"ვუპასუხე მშვიდად "მეგონა გადაიფიქრე" "არა რა თქმა უნდა არ გადამიფიქრებია" სიცილით ვუპასუხე "კარგი,გელოდები. ახლა მისამართს გამოგიგზავნი" "კარგი" მეც დავეთანხმე და ტელეფონი გავთიშე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
********* დიდი ხნის სიარულის შემდეგ გავჩერდი ერთ-ერთ ქუჩაზე,სადაც ძალიან სიწყნარე იყო. დაკაკუნებას ვაპირებდი,როდესახ თაკომ კარები გააღო და ჩამეხუტა. ერთმანეთს დიდი ხნის განმავლობაში ვეხუტებოდით ისე რომ სუნთქვა გვიჭირდა "კარგი მოვრჩეთ ჯერ შემოდი" მითხრა და ბარგის შეტანაში დამეხმარა
"თაკო 18 წლის არის. ის ჩემზე 1 წლით პატარაა. მას მართალია ორივე მშობელი ჰყავს, მაგრამ ახლა მარტო ცხოვრობს სწავლის გამო მოუწია ასე ცხოვრება. "
მთელი საღამო ვყვებოდით იმაზე თუ რახდებოდა ამ წლების განმავლობაში.ნუ ჩემთან ყოველთვის და ყოველდღე იგივე მეორდებოდა,მაგრამ მასთან ყველაფერი სხვანაირად იყო, რადგან ჩემსავით გამოკეტილი არასდროს ყოფილა . ახლა უკვე ჩვენ ისევ ერთ სკოლაში ვისწავლით,მართალია ცოტა მეშინია ახალ სკოლაში გადასვლა, მაგრამ რაც მთავარია იქ მარტო არ ვიქნები... უკვე ძალიან გვიანი იყო ამიტომ დაწოლა გადავწყვიტეთ. დაწოლის შემდეგ კვლავ გავაგრძელეთ ლაპარაკი,იქამდე სანამ ორივეს არ ჩაგვეძინა..
💋🥰პირველი თავი დიდი არ გამოვიდა....შევეცდები მალე დავდო,იმედია მოგეწონებათ. LAVUGUYS😋🧡
