მოკლედ,ვიცი,აქამდე უნდა დამედო,მაგრამ სწავლის გამო,სამწუხაროდ,ვერ მოვახერხე.
ფიკი მთლიანად დასრულებული მაქვს,თუმცა შესწორება უნდა.
შევეცდები მალე გავასწორო ყველა და დავდო,სავარაუდოდ მალე მოვახერხებ. ბოლო თავში ფიკზეც ცოტას მოგიყვებით, თუ რატომ დავიწყე ამ ფიკის დაწერა წინ ბევრი კარგი მომენტია.
👇 ახლა კი შეგიძლიათ გააგრძელების წაკითხვა🥰🥰
----------------------------------------------------------------
სახლში მისვლამდე არცერთს ხმა არ ამოგვიღია, უბრალოდ ჩუმად მივდიოდით და ისე მივედით სახლამდე ვერც კი შევამჩნიეთ. შესვლისას ეგრევე ოთახში ავედი და ტანსაცმლიანი ლოგინზე დავწექი. მალევე თაკოც შემომიერთდა, ისიც ალბათ, იმავე მდგომარეობაში იყო
"ახლა რა ვქნათ? ან საერთოდ ეგ ფოტოები, ღმერთო, რა საზიზღობაა გახსენებაც არ მინდა, მაგათთან როგორ აღმოჩნდა"
"ერთი რამ ვიცი, რომ დროებით მოგვიწევს მათი სურვილების შესრულება"
"ხო,მაგრამ მათ ხომ იციან,რომ სინამდვილეში სხვა რამ მოხდა"
"რა თქმა უნდა ეცოდინებათ, მაგრამ მართლა, რომ ანახონ ეს ფოტოები ყველას წარმოგიდგენია მაინც რა მოხდება"
"წარმოდგენაც არ მინდა ეს, რომ ჩვენი ოჯახის წევრებმა ნახონ"
"ვერ ნახავ იქამდე, სანამ ,რასაც გვეტყვიან გავაკეთებთ მერე კი რამე უნდა მოვიფიქროთ უბრალოდ იცოდე, რომ ახლა რასაც იტყვიან ეგ უნდა გავაკეთოთ"
"კარგი , ხვალ ტესტებს ვწერთ წავალ ვისწავლი ,თორე მასწავლებელმა ხომ გახსოვს, რაც თქვა"
"კი, ტანსაცმელს გამოვიცვლი და შემოგიერთდები"
"კარგი".....
როცა,თაკო წავიდა მეც მალევე მზად ვიყავი. უკვე ვერაფერს ვერ შევცვლიდი,რაც მოხდა და ამაზე ტანჯვას აზრი არ ჰქონდა.
ჩვენ სიმართლე ვიცოდით, მაგრამ დროებით ისე იქნებოდა ,როგორც მათ მოუნდებოდათ ....
